O respecto polos demáis é unha das cousas que neste último século estase a perder dun xeito máis preocupante que o uso do galego.
O bombardeo informativo fainos insensíbeis ós problemas reais... pensamos que sae pola tele e non e cetro completamente... Eu son o primero que moitas veces decátome que non reacciono cando escoito (morren XX persoas no sur da china...). Nembargantes, páraste a pensar e dis... isto non pode pasarme a min.
Considérome afortunado coma moitos d@s compañeir@s que podemos estar aqui loitando polo noso futuro no escalafón mais alto da formación educativa grazas a unhas bases que foron sentadas na casa co cariño do lar.
É certo que o respecto do que falo pasa moito polo ideal de cabaleirosidade dos clásicos dos 20, 30 e 40... certo que eran machistas, pero ainda así había prudencia, tiento ao tratar coa xente. Iso é o que temos que volveres a incorporar.. a consideración dos demáis sen distinción de sexo ni condición... estamos nunha sociedade aberta pero temos que cerrarnos en conservaren valores básicos como o respecto pola vida allea.
Dedícome a ensinanza das artes maciais dende hai uns anos. Xa daquelas topei con moitas loitadoras que véronse obrigadas ó aprendizaxe pola sociedade na que vivimos... Logo quedan a desfrutar da práctica pero a súa primeira motivación e o medo, a inquedanza de seren atacadas...
Hai pouco tempo vivin moi perto o asaltu dunha rapaza que pola súa "reacción aprendida", o seu instinto educado, foi capaz de evitar un mal maior que a molestia dun intento de asalto sexual..
O triste é que a educación pode solventar moitas cousas dos que veñen novos.... pero ¿dos que xa sairon do sistema?
Todo isto pasa por un cambio inda meirande, o uso adecuado dos medios de comunicación e unha ferramenta para difundir valores e non só ideoloxías ou lixo televisivo...
A cuestión queda ahí... é un problema con dificultades para o seu atallamento... a mágoa é ter que saber defenderse por se algún día che toca...
Apoio completamente as palabras do meu compañeiro Dan.
Vivimos nunha sociedade na que a gran parte das veces cada un mira do seu e esquécese de todo o que ten arredor. Tódolos días vemos noticias de maltratos sexuais, pero non só diso, senón tamén de mortes en atentados, asasinatos... todas estas novas están á orde do día nos nosos telexornais. A todos nos doe, e todos pensamos na pobre xente que está padecendo, pero realmente non nos damos conta de que en calquer momento iso mesmo lle pode pasar a calquera de nós, a algún familiar cercano, algún amigo...ou simplemente coñecido.
O que temos que facer é percatarnos desa idea de que non todo lle pasa ós de fora e facer todo o posible por erradicar dunha vez por todas todo tipo de violencia. Todos somos iguais, cos mesmos dereitos e os mesmos deberes; ninguén é máis ou menos por razón de sexo, raza... e se todos nos concienciamos diso e vivimos a nósa vida sen desprestixiar e axudándonos entre nós, mellor irian as cousas.
Non ten nada que ver coa asignatura esta, pero forma parte da educación en xeral. O maltrato a muller é un crime, unha salvaxada, e sobre todo unha total perda do sentido común e da maldade. Por sorte, descoñezo este tema perto da miña casa, dos meus familiares e do meu entorno. Debe ser ben triste, e ben de mal nacidos facerlle dano a outra persoa, xa sexa home ou muller, así como outro animal. As miñas palabras noin quero que se mal interpreten, pero certo é que os motivos inxustificados non se deben apoiar nunca. A xustiza debe actuar rápido e da forma mais eficaz, pero, a clave e a educación da persoa en valores e no repecto os demais.
Creo que como futuros docentes temos un papel moi importante para axudar a erradicar a violencia de xénero. A propia materia de Educación Física e o deporte en xeral foron vencellados tradicionalmente a estereotipos machistas. Debemos cambiar estos pensamentos mediante intervencións concretas, non só nas palabras senón tamén nas actividades que propoñemos na aula: non podemos separar as tareas por xéneros, debemos fomentar a participación activa de todos os alumnos e alumnas. Pode que non consigamos eliminar a violencia, xa que como din os compañeiros os medios de comunicación non favorecen, pero cada docente pon o seu pequeno gran de area para que os seus alumnos cambien de mentalidade, nunha sociedade que creo que continúa sendo machista.
Por desgraza aínda hai moitas mulleres que son maltratadas, non só a nivel físico senón tamén psicolóxico. Antes este maltrato quedaba na casa, de portas para dentro, xa fai uns anos isto saiu a luz, pero non é suficiente, cada ano continua habendo un gran número de mulleres que morren nas mans das súas parellas ou ex parellas, e un número moito maior de mulleres que son maltratadas pero que non o denuncian polo medo do que lles poida pasar. O que é peor é que algunhas de esas mulleres si teñen o valor de denunciar ante a xustiza a estas persoas, máis non é suficiente. Habería que cambia-lo sistema xudicial, xa que os trámites son moi lentos, e moitas desta mulleres que denuncian continuan sendo maltratadas. Habería que paliar este problema de raíz, e onde poderíamos intervir e na EDUCACIÓN dos nenos e das nenas, incidindo sempre no respeto mútuo, e valorando ás mulleres como iguais, nunca como inferiores como pasou ó longo da historia. Tamén propondría penas de cárcere moito máis duras; non é lóxico que un maltratador estea no calle o cabo de uns poucos anos, xa que non aprenden, e volven a reincidir.
¿que entendemos por violencia de xénero,violencia contra a muller ou violencia machista??? “Todo acto de violencia baseado na pertenza ao sexo feminino que teña ou poida ter como resultado un dano ou sufrimento físico, sexual ou psicolóxico para a muller, así como as ameazas de tales actos, a coacción ou a privación arbitraria da liberdade, tanto se se producen na vida pública como na vida privada." Deámoslle o nome que lle deamos, este tipo de violencia presenta dúas características que a diferenza doutros tipos de violencia: É unha violencia de carácter universal, porque se produce en todas as culturas, non entende de fronteiras, de idades nin de razas. É unha violencia de carácter transversal, porque se produce en todas as clases sociais sen distinción de nivel cultural nin posición económica. Onte, vimos nos medios de comunicación, como moi preto daquí ocurría algo lamentable, unha muller en Carral asesinada pola súa exparella...ssempre pensamos que será algo imposible,pero toca...desgrazadamente!!!!
Cando me dirixía onte a Coruña a facer o exame de Didáctica, estrañeime o ver varios medios de comunicación diante dunha casa en Carral, e tras fixarme un pouco, xa ollei a porta precintada pola Garda Civil,nese mesmo intre, o primeiro que se me pasou pola mente foron as palabras "violencia de xénero". Efectivamente, cando cheguei a casa prendín o televisor e o primeiro canle que saltou, xa estaba soando a noticia; por desgraza, non me equivocara.
Como Alba comenta, vemos nos medios de comunicación unha e outra noticia sobre violencia, asasinatos, sufrimento, temor... e dicimos: "Buuf, que tolo se encontra o mundo" pero sen mais deixamos a noticia correr porque a encontramos afastada da realidade, nembargante cando ocorre tan preto dun, ata o punto de ver o lugar, a zona acordoada... entón é cando un reflexiona a barbaridade tan grande que se está a cometer e a impotencia o pensar "como é unha persoa capaz de terminar coa vida de outra, en que momento se pode chegar a cometer esta atrocidade", mais desgraciadamente ocorre.
E agora, o que máis me doe do asasinato en Carral,foi que onte o prender o televisor na casa tras o regreso de Coruña, xa se estaba a botar a noticia de que o asasino se suicidara.¡Que covarde, colleu o camiño máis fácil!
Eu tamén considero que a escola debe ser o punto de despegue a un mundo mellor, que as novas xeración coa educación que existe na actualidade, deberían coñecer de primeira man que o RESPETO a calquera persoa é ante todo a fortaleza máis grande dun mesmo. Mais teño medo, hai algo que se está a facer mal, cando aínda a semana pasada unha profesora de instituto que me deu clase a min e que leva 36 anos impartindo no mesmo, me dixo que as clases non eran como cando eu ía, que os rapaces se pelexaban diante dos profesores, que non respondían a nada e que incluso teñen chegado a ameazar con pequenas navallas, entón ¿cal é o futuro que nos espera? Así, compre dicir a os catro ventos, que a educación necesita urxentemente unha un novo plantexamento, mais non só nin fundamentalmente, pois as familias deben ser as principais propulsoras tamén dunha educación para o respeto.
Igual que os meus compañeiros, considera o que o respeto e a educación son a clave de todo isto. Hai non moito, falando cun psicólogo, contábame a evolución sobre as teorías da violencia. Ó principio pensábase que era algo xenético, pero co paso dos anos e non hai moito, estudios comprobaron que a violencia se adquire, se educa, é algo que nos inculcan. Isto quere dicir que algún dos escalóns da educación chorrea para estas persoas que maltratan. Falaba María Sanjurjo dos maltratadores que matan e despois se suicidan. Parécenme lamentables estas actitudes. Despois de facer o mal, venlle as orellas ó lobo e corren hacia a morte. É moi fácil tirar a pedra e esconder a man. O cambio destas situacións (ou a reducción en gran parte, porque sempre vai haber casos aillados) está na man de toda a sociedade. A parte de condenar hai que educar. Na asignatura de función tutorial falábamos do principio da prevención dentro do que é a orientación. Paréceme de aplicabilidade a esta situación, así que, xente que manda, a poñerse as pilas. O sistema de ensino e educación necesita unha reviravolta.
Lóxicamente as miñas opinións sobre este tema están na liña dos argumentos expostos polos meus compañeiros. O maltrato á muller é unha cuestión que se debe erradicar canto antes, non podo comprender como na sociedade na que vivimos este tipo de violencia siga manifestándose con tanta intensidade.
Completamente dacordo con Javier en que temos unha triste tendencia a non valorar o que está ao marxe das nosas situacións persoais, sempre dicimos que non está ben pero ós minutos seguintes estamos a pensar noutra cousa.
Dende pequenos, como docentes nun futuro, deberemos ter como obxectivo o desenrolo desas competencias persoais que rodean ós alumnos, non só centrarnos no estrictamente académico. O respeto polos demais independentemente do sexo o que se pertenza, aprender a ser persoa e ser educado son valores moi importantes que non podemos obviar, e que terán unha gran repercusión no futuro persoal de cada un.
Estou de acordo co dito pola parte dos meus compañeiros, e como dixo Alba nunca pensamos que a nos non nos pode ocorrer pero a cuestion e que onte deuse un caso alado nosa, e así sucesivamente.Ademais estes casos parece que están a orden do día, porque non hai un día que non se escoite algo similar, e como unhas loitan, outras teñen medo e outras pensan que a nos non nos poden ocorrer, iso e igual que cando vemos un caso de un accidente forte no que morren mozos e dicimos mima como debe de estar os familiares, pero claro iso non nos pode ocorrer. Pero temos que pararnos e pensar, porque iso e real, iso ocorre, e cando ocorre na propia pel xa non ai volta atrás, asi que antes de poder sufrir maltratos, que nos aplasten, que podamos ser victimas, loitemos e deixemos o medo a un lado, por un mundo mellor, por un mundo donde al mulleres teñan o mismo prvilexio que os homes...
“Co último asasinato en Carral, xa son tres as vítimas de violencia machista no que vai de ano en Galicia e 57 en todo o Estado” líase nun xornal onte. Cantas máis nos agardan? Parará isto algún día? Son preguntas de difícil resposta, mais todas teñen un denominador común: os repugnantes valores duns homes covardes, obsesivos, posesivos, celosos empedernidos, sen escrúpulos… en definitiva, enfermos.
É rechamante ver, tal é como afirman varios compañeiros, como unha meirande parte destes asasinos acaban entregándose ou suicidándose, como neste último caso. Na miña opinión, ademais da elevada carga moral que supón matar a alguén, penso que a sociedade ten cada vez máis repulsa contra este tipo de actos, polo que o rexeitamento social e o illamento ante estes delincuentes é cada vez maior. De aí, que moitos deles prefiran non seguir vivindo.
Ben é certo que dende a Administración promóvense campañas, leis e xulgados específicos de violencia sobre a muller, medidas preventivas duras contra os presuntos agresores, ordes de afastamento, axudas as vítimas…mais non é suficiente. Trátase dun problema moi difícil de erradicar. A clave? Coido que está no sistema educativo. Educación, educación e máis educación.
O respecto polos demáis é unha das cousas que neste último século estase a perder dun xeito máis preocupante que o uso do galego.
ResponderEliminarO bombardeo informativo fainos insensíbeis ós problemas reais... pensamos que sae pola tele e non e cetro completamente...
Eu son o primero que moitas veces decátome que non reacciono cando escoito (morren XX persoas no sur da china...). Nembargantes, páraste a pensar e dis... isto non pode pasarme a min.
Considérome afortunado coma moitos d@s compañeir@s que podemos estar aqui loitando polo noso futuro no escalafón mais alto da formación educativa grazas a unhas bases que foron sentadas na casa co cariño do lar.
É certo que o respecto do que falo pasa moito polo ideal de cabaleirosidade dos clásicos dos 20, 30 e 40... certo que eran machistas, pero ainda así había prudencia, tiento ao tratar coa xente. Iso é o que temos que volveres a incorporar.. a consideración dos demáis sen distinción de sexo ni condición... estamos nunha sociedade aberta pero temos que cerrarnos en conservaren valores básicos como o respecto pola vida allea.
Dedícome a ensinanza das artes maciais dende hai uns anos. Xa daquelas topei con moitas loitadoras que véronse obrigadas ó aprendizaxe pola sociedade na que vivimos...
Logo quedan a desfrutar da práctica pero a súa primeira motivación e o medo, a inquedanza de seren atacadas...
Hai pouco tempo vivin moi perto o asaltu dunha rapaza que pola súa "reacción aprendida", o seu instinto educado, foi capaz de evitar un mal maior que a molestia dun intento de asalto sexual..
O triste é que a educación pode solventar moitas cousas dos que veñen novos.... pero ¿dos que xa sairon do sistema?
Todo isto pasa por un cambio inda meirande, o uso adecuado dos medios de comunicación e unha ferramenta para difundir valores e non só ideoloxías ou lixo televisivo...
A cuestión queda ahí... é un problema con dificultades para o seu atallamento... a mágoa é ter que saber defenderse por se algún día che toca...
Apoio completamente as palabras do meu compañeiro Dan.
ResponderEliminarVivimos nunha sociedade na que a gran parte das veces cada un mira do seu e esquécese de todo o que ten arredor. Tódolos días vemos noticias de maltratos sexuais, pero non só diso, senón tamén de mortes en atentados, asasinatos... todas estas novas están á orde do día nos nosos telexornais. A todos nos doe, e todos pensamos na pobre xente que está padecendo, pero realmente non nos damos conta de que en calquer momento iso mesmo lle pode pasar a calquera de nós, a algún familiar cercano, algún amigo...ou simplemente coñecido.
O que temos que facer é percatarnos desa idea de que non todo lle pasa ós de fora e facer todo o posible por erradicar dunha vez por todas todo tipo de violencia. Todos somos iguais, cos mesmos dereitos e os mesmos deberes; ninguén é máis ou menos por razón de sexo, raza... e se todos nos concienciamos diso e vivimos a nósa vida sen desprestixiar e axudándonos entre nós, mellor irian as cousas.
Non ten nada que ver coa asignatura esta, pero forma parte da educación en xeral. O maltrato a muller é un crime, unha salvaxada, e sobre todo unha total perda do sentido común e da maldade.
ResponderEliminarPor sorte, descoñezo este tema perto da miña casa, dos meus familiares e do meu entorno. Debe ser ben triste, e ben de mal nacidos facerlle dano a outra persoa, xa sexa home ou muller, así como outro animal.
As miñas palabras noin quero que se mal interpreten, pero certo é que os motivos inxustificados non se deben apoiar nunca. A xustiza debe actuar rápido e da forma mais eficaz, pero, a clave e a educación da persoa en valores e no repecto os demais.
Creo que como futuros docentes temos un papel moi importante para axudar a erradicar a violencia de xénero.
ResponderEliminarA propia materia de Educación Física e o deporte en xeral foron vencellados tradicionalmente a estereotipos machistas. Debemos cambiar estos pensamentos mediante intervencións concretas, non só nas palabras senón tamén nas actividades que propoñemos na aula: non podemos separar as tareas por xéneros, debemos fomentar a participación activa de todos os alumnos e alumnas. Pode que non consigamos eliminar a violencia, xa que como din os compañeiros os medios de comunicación non favorecen, pero cada docente pon o seu pequeno gran de area para que os seus alumnos cambien de mentalidade, nunha sociedade que creo que continúa sendo machista.
Adrián Levoso Fernández
Por desgraza aínda hai moitas mulleres que son maltratadas, non só a nivel físico senón tamén psicolóxico. Antes este maltrato quedaba na casa, de portas para dentro, xa fai uns anos isto saiu a luz, pero non é suficiente, cada ano continua habendo un gran número de mulleres que morren nas mans das súas parellas ou ex parellas, e un número moito maior de mulleres que son maltratadas pero que non o denuncian polo medo do que lles poida pasar. O que é peor é que algunhas de esas mulleres si teñen o valor de denunciar ante a xustiza a estas persoas, máis non é suficiente. Habería que cambia-lo sistema xudicial, xa que os trámites son moi lentos, e moitas desta mulleres que denuncian continuan sendo maltratadas.
ResponderEliminarHabería que paliar este problema de raíz, e onde poderíamos intervir e na EDUCACIÓN dos nenos e das nenas, incidindo sempre no respeto mútuo, e valorando ás mulleres como iguais, nunca como inferiores como pasou ó longo da historia. Tamén propondría penas de cárcere moito máis duras; non é lóxico que un maltratador estea no calle o cabo de uns poucos anos, xa que non aprenden, e volven a reincidir.
¿que entendemos por violencia de xénero,violencia contra a muller ou violencia machista???
ResponderEliminar“Todo acto de violencia baseado na pertenza ao sexo feminino que teña ou poida ter como resultado un dano ou sufrimento físico, sexual ou psicolóxico para a muller, así como as ameazas de tales actos, a coacción ou a privación arbitraria da liberdade, tanto se se producen na vida pública como na vida privada."
Deámoslle o nome que lle deamos, este tipo de violencia presenta dúas características que a diferenza doutros tipos de violencia:
É unha violencia de carácter universal, porque se produce en todas as culturas, non entende de fronteiras, de idades nin de razas.
É unha violencia de carácter transversal, porque se produce en todas as clases sociais sen distinción de nivel cultural nin posición económica.
Onte, vimos nos medios de comunicación, como moi preto daquí ocurría algo lamentable, unha muller en Carral asesinada pola súa exparella...ssempre pensamos que será algo imposible,pero toca...desgrazadamente!!!!
Cando me dirixía onte a Coruña a facer o exame de Didáctica, estrañeime o ver varios medios de comunicación diante dunha casa en Carral, e tras fixarme un pouco, xa ollei a porta precintada pola Garda Civil,nese mesmo intre, o primeiro que se me pasou pola mente foron as palabras "violencia de xénero". Efectivamente, cando cheguei a casa prendín o televisor e o primeiro canle que saltou, xa estaba soando a noticia; por desgraza, non me equivocara.
ResponderEliminarComo Alba comenta, vemos nos medios de comunicación unha e outra noticia sobre violencia, asasinatos, sufrimento, temor... e dicimos: "Buuf, que tolo se encontra o mundo" pero sen mais deixamos a noticia correr porque a encontramos afastada da realidade, nembargante cando ocorre tan preto dun, ata o punto de ver o lugar, a zona acordoada... entón é cando un reflexiona a barbaridade tan grande que se está a cometer e a impotencia o pensar "como é unha persoa capaz de terminar coa vida de outra, en que momento se pode chegar a cometer esta atrocidade", mais desgraciadamente ocorre.
E agora, o que máis me doe do asasinato en Carral,foi que onte o prender o televisor na casa tras o regreso de Coruña, xa se estaba a botar a noticia de que o asasino se suicidara.¡Que covarde, colleu o camiño máis fácil!
Eu tamén considero que a escola debe ser o punto de despegue a un mundo mellor, que as novas xeración coa educación que existe na actualidade, deberían coñecer de primeira man que o RESPETO a calquera persoa é ante todo a fortaleza máis grande dun mesmo. Mais teño medo, hai algo que se está a facer mal, cando aínda a semana pasada unha profesora de instituto que me deu clase a min e que leva 36 anos impartindo no mesmo, me dixo que as clases non eran como cando eu ía, que os rapaces se pelexaban diante dos profesores, que non respondían a nada e que incluso teñen chegado a ameazar con pequenas navallas, entón ¿cal é o futuro que nos espera? Así, compre dicir a os catro ventos, que a educación necesita urxentemente unha un novo plantexamento, mais non só nin fundamentalmente, pois as familias deben ser as principais propulsoras tamén dunha educación para o respeto.
Igual que os meus compañeiros, considera o que o respeto e a educación son a clave de todo isto.
ResponderEliminarHai non moito, falando cun psicólogo, contábame a evolución sobre as teorías da violencia. Ó principio pensábase que era algo xenético, pero co paso dos anos e non hai moito, estudios comprobaron que a violencia se adquire, se educa, é algo que nos inculcan. Isto quere dicir que algún dos escalóns da educación chorrea para estas persoas que maltratan.
Falaba María Sanjurjo dos maltratadores que matan e despois se suicidan. Parécenme lamentables estas actitudes. Despois de facer o mal, venlle as orellas ó lobo e corren hacia a morte. É moi fácil tirar a pedra e esconder a man.
O cambio destas situacións (ou a reducción en gran parte, porque sempre vai haber casos aillados) está na man de toda a sociedade. A parte de condenar hai que educar. Na asignatura de función tutorial falábamos do principio da prevención dentro do que é a orientación. Paréceme de aplicabilidade a esta situación, así que, xente que manda, a poñerse as pilas. O sistema de ensino e educación necesita unha reviravolta.
Por un mundo máis xusto!
Lóxicamente as miñas opinións sobre este tema están na liña dos argumentos expostos polos meus compañeiros. O maltrato á muller é unha cuestión que se debe erradicar canto antes, non podo comprender como na sociedade na que vivimos este tipo de violencia siga manifestándose con tanta intensidade.
ResponderEliminarCompletamente dacordo con Javier en que temos unha triste tendencia a non valorar o que está ao marxe das nosas situacións persoais, sempre dicimos que non está ben pero ós minutos seguintes estamos a pensar noutra cousa.
Dende pequenos, como docentes nun futuro, deberemos ter como obxectivo o desenrolo desas competencias persoais que rodean ós alumnos, non só centrarnos no estrictamente académico. O respeto polos demais independentemente do sexo o que se pertenza, aprender a ser persoa e ser educado son valores moi importantes que non podemos obviar, e que terán unha gran repercusión no futuro persoal de cada un.
Eloy José Villaverde Caramés
Estou de acordo co dito pola parte dos meus compañeiros, e como dixo Alba nunca pensamos que a nos non nos pode ocorrer pero a cuestion e que onte deuse un caso alado nosa, e así sucesivamente.Ademais estes casos parece que están a orden do día, porque non hai un día que non se escoite algo similar, e como unhas loitan, outras teñen medo e outras pensan que a nos non nos poden ocorrer, iso e igual que cando vemos un caso de un accidente forte no que morren mozos e dicimos mima como debe de estar os familiares, pero claro iso non nos pode ocorrer. Pero temos que pararnos e pensar, porque iso e real, iso ocorre, e cando ocorre na propia pel xa non ai volta atrás, asi que antes de poder sufrir maltratos, que nos aplasten, que podamos ser victimas, loitemos e deixemos o medo a un lado, por un mundo mellor, por un mundo donde al mulleres teñan o mismo prvilexio que os homes...
ResponderEliminar“Co último asasinato en Carral, xa son tres as vítimas de violencia machista no que vai de ano en Galicia e 57 en todo o Estado” líase nun xornal onte. Cantas máis nos agardan? Parará isto algún día? Son preguntas de difícil resposta, mais todas teñen un denominador común: os repugnantes valores duns homes covardes, obsesivos, posesivos, celosos empedernidos, sen escrúpulos… en definitiva, enfermos.
ResponderEliminarÉ rechamante ver, tal é como afirman varios compañeiros, como unha meirande parte destes asasinos acaban entregándose ou suicidándose, como neste último caso. Na miña opinión, ademais da elevada carga moral que supón matar a alguén, penso que a sociedade ten cada vez máis repulsa contra este tipo de actos, polo que o rexeitamento social e o illamento ante estes delincuentes é cada vez maior. De aí, que moitos deles prefiran non seguir vivindo.
Ben é certo que dende a Administración promóvense campañas, leis e xulgados específicos de violencia sobre a muller, medidas preventivas duras contra os presuntos agresores, ordes de afastamento, axudas as vítimas…mais non é suficiente. Trátase dun problema moi difícil de erradicar. A clave? Coido que está no sistema educativo. Educación, educación e máis educación.
Xa está ben!