Coincido con B.Silva en que a escola inflúe na lingua tanto como a lingua na escola. Pero a escola e quizais o mecanismo máis importante a hora de transmitir unha lingua de xeración en xeración, para min é polo menos tanto ou máis importante que a familia; porque na escola a parte de aprender unha lingua ou outra e o lugar onde os nenos coñecen os que serán os seus amigos durante moito tempo e cos que pasaran moitas horas o longo da súa vida, e cos que seguiran falando cando seu país xa non vivan. Con isto quero dicir que a maneira de conservar unha lingua e que as novas xeracións a falen, por iso a escola xoga un papel determinante como transmisora de cultura. Lois Rodríguez Lorenzo
A administración fixa un número mínimo de áreas ou materias que se poden impartir en galego, pero estas moitas veces nos se cumpren debido a inexistencia de mecanismo de control. No meu caso penso que a feito de que una materia se impartise en galego ou en castelán, débese máis a bondade o gañas que teña o profesor de dala nunha lingua ou noutra. Por iso volvo a insistir na necesidade de implantar máis mecanismos de control. Lois Rodríguez Lorenzo
Estou totalmente de acordo con B.Silva. Creo que a escola é a mellor ferramenta para que os rapaces e así pois as futuras xeracións falen neste caso galego. Cando eu ía a escola a única asignatura que se impartía en galego, era galego. Ao mellor os libros de texto estaban en galego, e aínda así os mestres daban as explicacións sempre en castelán. Estou de acordo con Lois en que son necesarios mecanismos de control eficaces que supervisen éstas irregularidades, pero tamén é certo que creo que isto é moi complicado porque o fin e o cabo os que están dentro das aulas son os profesores e non hai maneira de lles supervisar. Por iso creo que soamente está en man deles que nas clases se fale galego. Gostariame que alguén comentase algún exemplo de mecanismo de control que poidese ser útil para este proceso.
O castelán goza dun status social máis favorable, polo que considero que o galego debe ser a lingua vehicular na maioría das materias, non só nas que a Lei o obriga, e especialmente nas escolas situadas en contextos maioritariamente castelánfalantes. Non creo que sexa necesario o emprego do castelán (salvo na asignatura de Lingua e Literatura Castelá), posto que os alumnos en horario extraescolar acceden normalmente a tecnoloxías que están en castelán (televisión, videoxogos, etc.). Desta maneira poderiamos conseguir que os alumnos tivesen un dominio satisfactorio dos dous idiomas oficiais, e a súa vez aumentar o prestixio do galego na sociedade.
Pero a realidade é totalmente distinta, especialmente nas cidades. En moitos centros situados en contextos castelánfalantes o galego tan só se emprega na asignatura de Lingua e Literatura Galega, funcionando como se di no texto como un instrumento castelanizador (dándose casos nos que a pesar de vivir nunha familia galegofalante se fale castelán por influencia da escola).
Estou de acordo con Antonio en que está en man dos profesores que se fale en galego, non creo que sexa factible controlar en cada sesión o idioma no que esta falando, pero si concienciar aos docentes da situación actual do galego, e da importancia que teñen e que teremos nos como futuros docentes na preservación da lingua.
Coincido con Bieito Silva en que temos que centrarnos na correcta elaboración dun modelo lingüístico escolar que dé resposta ó método para alcanzar os obxectivos fixados pola Lei de Normalización Lingüística e os decretos creados con posterioridade.
A competencia bilingüe nas aulas, como ben di Lois e Antonio, é un tema que non se evalúa correctamente, atopando moitas dificultades para empregar mecanismos de control que garanten o emprego da lingua na clase. Iso, unido a que na propia escola non se ten delimitado con claridade cal é o resultado ideal que preténdese alcanzar, dificultan moito as valoracións sobre o progreso ou retroceso da lingua na escola.
As solucións que ofrece o autor neste artigo non son complexas, o problema reside en nós, nas nosas ganas por conseguir que os criterios expostos neste modelo se cumpran. Crear conciencia do plurilingüísmo como algo positivo, habilitar outros espazos a maiores para o emprego da lingua, recoñecer o status da lingua na sociedade e renovar os enfoques na didáctica das linguas son medidas que, con esforzo de todos e interese, pódense chegar a cumprir.
De esta maneira conseguiremos que eses mecanismos de control non teñan que ser necesarios para garantir o emprego do idioma na nosa sociedade e en cada un dos ámbitos que a conforman.
Como hemos visto en el transcurso de las clases y en este artículo, hay estudios actuales que muestran una mejora en lo relativo a la actitud y percepción del gallego, sin embargo, si se analiza el gallego a nivel de lengua vehicular, se observa una disminución de hablantes. Como refleja Silva Valdivia, en este artículo, la escuela es un lugar fundamental en la implantación de hábitos lingüísticos. Por ello, como comenta adrian, el gallego debe ser una lengua vehicular en la mayoría de las materias y no solo en las que la ley obliga, sería una manera de reforzar la dimensión comunicativa del gallego en las aulas y una buena forma para que los alumnos percibieran la utilidad de esta lengua.
La lengua gallega ha experimentado grandes progresos en los últimos años, sin embargo hay muchas limitaciones y dificultades con las que se encuentra en la actualidad. A modo de resumen destaco algunos aspectos, que comenta Silva Valdivia, que me llamaron la atención: -Los movimientos lingüísticos que se llevaron a cabo en el marco escolar, hicieron que la lengua gallega se asentase con bastante normalidad en las tareas administrativas. -En la actualidad se han superado muchos de los prejuicios y resistencias contra el gallego. -El clima lingüístico favorable permitió la creación de un espacio curricular para la lengua gallega como área de conocimiento y como idioma vehicular de otras áreas. -El uso del idioma gallego como lengua ambiental o familiar y escolar, es cada vez más minoritario, en especial entre los jóvenes de esta comunidad. -Existen importantes diferencias en la galleguización de los centros, tanto en función de la localización geográfica como de la titularidad.
Para terminar, creo que si se quiere lograr la adquisición de una competencia comunicativa en gallego por parte del alumnado, teniendo en cuenta esta situación, está claro que hace falta una mayor implicación de toda la comunidad educativa ya que solo se alcanzará con la utilización vehicular de esta lengua en una parte significativa del currículum.
Estou dacordo cos meus compañeiros da importancia do galego no ensino, porque non é o mesmo estudar en galego que estudiar galego, esa é a diferencia en dominar unha lingua ou ser case un analfabeto dunha lingua. O ensino queira ou non e que nos forma e quen nos da a oportunidade de dominar a lingua se non a aproveita é a perdida dunha lingua, e os asasinos os docente e gobernantes que fan as leis.
Aínda que van poucos comentarios, as ideas principais están ditas polos meus compañeiros, e a verdade, concordo coas opinións, sobre todo coa de Miguel Fernández. Pero cal é a relidade de verdade, non a falsa nube na que nos movemos? Expoño esto por motivo de que recoñecemos erros, e logo todos falamos en que está mal, que hai que facer e corrixir cousas... pero se o pobo protesta, e todo segue igual, débese a unha total ausencia de escoita por parte dos que gobernan e moven o país. Nestes días, acércanse o pobo dende un atril (como se de curas se tratasen) a convencer que lles votes para eles acceder o Goberno. E pregúntome: a quen queren convencer? se as reunións multitudinarias(mitins)as fan para a escoita dos que xa lle van votar... En fin... E como remate da meu comentario, sigo coa idea na cabeza, de que para ter a lingua galega viva, hai que comunicarse con ela, e o ensino é a chave principal.
A verdade é que este texto case parece un pequeno resumen das clases teóricas que tivemos na asignatura. Estou completamente dacordo co autor e cos meus compañeiros. Pouco más podo engadir. Todos sabemos onde está o problema, e todos parece que sabemos cales son as posibles solucións, pero levar á práctica o que todos sabemos na teoría é outro cantar. Pero a educación é o mellor vehículo para cambiar a situación na que vivimos para dirixirmos cara unha educación bilingüe que nos permita ser competentes tanto no castelán coma na nosa lingua.
Estou totalmente de acordo con B.Silva e con Lois en que a escola e o idioma inflúense mutuamente mais discrepo moito na idea que expón Lois e outros dos compañeiros de que é a escola o mecanismo máis importante para manter e transmitir una lingua. Na miña opinión se algún ten que ser o máis importante é a familia e os veciños, a nosa aldea ou pobo. Penso que é moito máis importante cómo te comunicas cos teus o longo do día que a comunicación na escola (que tamén considero de gran importancia). Quizais unha maneira moi importante do mantemento da lingua poden ser as historias que nos contan os nosos avós, ou a cancións, ou os chistes…
En relación cos mecanismos de control é evidente que erraron, non tanto pola súa forma senón pola falta de control. É verdade que a vontade dos profesores que impartían a asignatura era o principal para que se dera nunha lingua ou noutra. Eu recordo que cando ía a escola tiven sempre Historia e Filosofía en Castelá e o meu irmá a tivo en galego, pois a profesora non era a mesma.
Penso que este texto é moi completo, fala de todos o temas que vimos ó longo da clase. Foime de fácil lectura e gustoume bastante como o autor expoñe as súas ideas.
Este artículo de Bieito Silva, sería salientable sinalar varios aspectos... 1º Que unha lingua é o instrumento que vehicula as interaccións das persoas. 2º Que a escola ten a responsabilidade da ensinanza e da alfabetización dunha sociedade. De aquí que xogue un papel tan importante na sociedade, transmitindo coñecementos, hábitos, valores,etc... Creo que se queremos perpetuar a nosa lingua debería de ser ensinada como primeira lingua, asegurando unhas competencias tanto orais como escritas do galego, pero mantendo uns mínimos en Castelán, cooficial en Galicia. Para iso compre formar os profesores, para que a ensinanza sexa de calidade e non tan só que a ensinanza do galego sexa por cantidade. Ademáis quero salientar que o que se viña facendo nos Decretos era unha clara progresión hacia unha Normalización Lingüística, que se veu interrumpida polo Decreto de 2007 "plurilingüe" onde se di que se debe promocionar o galego, en vez de normalizar.
Pareceme incrible que a administración non puxera os medios necesarios para evaluar e medir se as competencias do bilingüísmo se estaban a cumplir. Por iso, o pouco compromiso de moitos centros para planificar a utilización da lingua galega, máis alá dos mínimos establecidos. Creo como din moitos compañeiros que se debería de ter máis control...
Creo que é moi bo unha diversidade lingüística nunha sociedade xa que se acumulan competencias e aumentase coñecemento, pero sempre dende a normalización da nosa lingua histórica, O GALEGO. Sempre, e aquí concordo co texto de Bieito Silva, e cando a lingua extranxeira se incorpore a outra materias no momento e nas condición máis favorables, xa que os alumnos deben de estar en condición de poder transferir os saberes lingüístico-comunicativos a esta nova lingua.
Estou de acordo en que os nenos falan o idioma que falan na casa, cos pais, avós, irmáns...Ese será o idioma co que un neno de 3 anos chegue á escola, pero desgraciadamente en moitos casos atópanse con que a maioría dos seus compañeiros e os seus profesores falan en castelán, aqui é onde o neno sofre un proceso de cambio de lingua ata que na escola acaba falando castelán..
Hoxe en día a maioría dos profesores dan as clases en castelán, o que perxudica seriamente á nosa lingua, tódolos aprendizaxes e vivenzas dos nenos fanse nesa lingua, e ata que chegan a primaria non terán clase de galego ou, con sorte, algunha outra materia que se imparta nesta lingua. Como sabemos hay escolas que imparten outras asignaturas do programa en inglés, polo que en moitos casos os nenos teñen máis horas de inglés que de galego. É lóxico que non utilicen o galego, porque das tres, é a minoritaria.
Penso que a alfabetización dun neno nunha lingua dependerá da lingua empregada polo mestre e da dos seus compañeiros. A educación é un transporte imprescindible para cambiar a situación do galego.
O texto de Bieto Silva expón primeriamente datos obxextivos, repasando os diferentes modelos lingüísticos da nosa comunidade. Destacar destes puntos que non entendo como na primeira Etapa de Infantil, non se lle da unha maior importancia ó uso do galego. Creo que sentar unha boa base nesta etapa é primordial para poder continuar correctamente nas seguintes etapas, non tanto a nivel de corrección, senón de fluidez, facendo que o uso do galego poda ser algo cotiá, sen que nos custe tanto.
Un problema que para mi é moi grave, é a formación de profesorado. Eu entendo que o docente debe estar cualificado na materia que imparte e na maneria de impartila. A mín non se me ocorrería mandar a un docente dar unha clase en chinés se non está preparado. Tería primeiro que formarse para dar unha educación de calidade en chinés e logo podería comezar. Pasa o mesmo co galego, non tan exaseradamente supoño, pois non estamos preparados para desempeñar as nosas funcións en galego, de forma xeral.
Ademáis do problema anterior, creo que os docentes as veces non saben se realmente están a cumplir os obxectivos respecto ó bilingüismo ou non. Coma en todo, primeiramente márcanse uns obxectivos, contidos, tarefas, etc. Pero para coñecer os resultados é necesario unha evaluación dos resultados, que eu penso que non existe. Simplemente se fai porque o manda a lei e xa está.
Ao igual que meus compañeiros, quero comezar por expresar a miña concordancia con Bieito Silva, neste gran texto que aborda a situación sociolingüística da sociedade galega na actualidade. Penso que a diferenza doutros artigos ou textos que estudamos durante a materia, Bieito mostra un discurso máis suave e conciliador, o que me fai identificarme con el nunha gran medida. Ademais, vexo que fala dunhas consecucións bastante realistas e creo que ese é un dos aspectos máis salientables do artigo. Tamén me gustaría sinalar, como xa fixeron meus compañeiros o grave erro que supón unha falta de control no proceso de avaliación e que bota por terra os esforzos ou as proclamas que faga calquera lei. Concordo cos compañeiros que atribúen á escola unha importancia especial na difusión dunha lingua así como na adquisición de competencias lingüísticas, mais tamén concordo cos que falan doutros ámbitos como puideran ser as relacións familiares ou a cultura, xa que na miña opinión a escola e unha peza primordial, porén non debe de sé la única. Penso que como xa se dixo no debate da última clase, sería fundamental a introdución de conceptos sociolingüísticos a través do currículo, xa sexa no conxunto das materias ou como materia propia e creo tamén que é fundamental impulsar un cambio de mentalidade na sociedade con respecto ás linguas, e tomar como exemplo outros países europeos nos que a poboación ten unha maior competencia en idiomas debido á maior transcendencia que lle outorgan a aprenderen idiomas, polo que penso que sería primordial levar a cabo medidas de concienciación social que propuxeran un modelo plurilingüe, sempre sobre o galego, e no que caberen tamén linguas minoritarias. Para iso, parece lóxico que debemos de comezar por dar importancia ao noso propio idioma…
Estou dacordo con B.Silva a escola inflúe na lingua, a escola é unha ferramenta moi importante para transmitir unha lingua ,pero tamén es certo que as materias que se imparten na escola depende do profesor ,para que unha lingua teña futuro o principal son os nenos as nenas aínda son eles quienes teñen o poder de seguir a lingua o mesmo é importante en que falamos fora das escolas, como desenrolamos o galego con nosos veciños, amigos o familiares. O entorno escolar teñe súa importancia porque destes profesores depende que as asignaturas impártanse a materia en castelán o galego, e tamén e relevante se vives nunha cidade o nun pobo, é mais probable que se fale unha lingua u outra o que convivan as dúas O punto relevante, a idea transmítenos o autor o galego supero moitos prexuízos ,é necesario falar galego con noso entorno mais cércano ,é importante a implicación do profesorado,pero este último punto depende da formación que teñan o profesorado e da competencia lingüística que tiñan para desenrolar a materia en galego
Pareceume de gran interese o texto de Bieito, onde se pode ver un análise da situación do modelo lingüístico escolar en Galicia, cunha serie de medidas para melloralo. En primeiro lugar, amósanos a relación entre lingua e escola, facéndonos fincapé na influencia mutua entre estas dúas dimensións. Por unha banda, pública e de carácter académico-curricular; e por outra, con implicacións e transcendencia social derivada da función do idioma como instrumento da comunicación social. Polo tanto, sinala que as decisións sobre as linguas a aprender non son decisións curriculares, si non tamén opcións socio-políticas, posto que terán influencia na vida dos cidadáns. En segundo lugar, fálanos da perdida da forza da escola como instrumento de culturización e de creación, e que dependen dos instrumentos de socialización ligados ó lecer e as novas tecnoloxías. De seguido, pasa a analizar o modelo lingüístico escolar en Galicia, indicando a inexistencia dun Plan Xeral con obxectivos globais e sectoriais explícitos ata o ano 2004, sustituído por un conxunto de medidas asentadas nun bilingüismo difuso, que, aínda que permitían facer bastantes cousas, comprometían a moi pouco. Recoñecidas estas escasezas, cabe coñecer a lexislación aprobada nos últimos vinte e cinco anos sobre o uso escolar das linguas, esta, presenta algúns trazos que poderían considerarse como modelo lingüístico para o sistema educativo galego, segun o autor son: -integración lingüística escolar: os alumnos non poden ser separados en centros diferentes por razón da lingua, nin en aulas diferentes, salvo excepcións. -primeiro ensino na LI: o Decreto 124/2007, facendo referencia a educación infantil, sinala que nos entornos castelán falantes a lingua galega debe ter un protagonismo similar ó castelán. -uso vehicular das dúas linguas oficiais no currículo: pasados os anos alcanzouse unha delimitación das materias que de debían impartir en galego, sendo neste momento, do 50% como mínimo. Isto foi una garantía para avanzar nun proxecto colectivo de ensino bilingüe. -planificación lingüística nos centros: a lexislación instaura un numero mínimo de materias que se deben impartir en galego, pero non menciona nada sobre o amplo espazo curricular restante, que se pode impartir en calquera das dúas linguas. Entón, os centros deben planificar como actuar lingüísticamente nestas outras aéreas. Na practica, este recurso foi de escasa utilidades xa que non se formou ó profesorado, e a administración educativa non se involucrou da forma necesaria.
Todos istes trazos son configuradores dunha filosofía lingüística con aspectos a ter en conta pero con importantes limitacións que derivan de dúas cuestións fundamentais: un apriorismo ideolóxico-político, que se manifesta nunha teima polo equilibrio das linguas no currículo; e un grave esquecemento, que ten que ver coa ausencia total de reflexión sobre o contexto sociolingüístico. Como balance de resultados, Bieito apunta a escasa atención que se prestou ó obxectivo da competencia bilingüe, que nunca foi avaliado con seriedade polo que o modelo lingüístico escolar asentouse no cumprimento dos mínimos que debían funcionar en galego. Ademais destaca outros aspectos recollidos no diagnostico que fixo o Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega de 2004. Finalmente, o autor realiza unha reflexión sobre os aspectos a desenrolar para alcanzar ese citado plurilingüismo, citado na lexislación vixente. Tamén aporta uns criterios básicos para un modelo lingüístico consecuente: -é preciso crear conciencia de que o plurilingüismo é algo positivo e que todas as variedades lingüísticas son dignas e valiosas. -para garantir a competencia non é suficiente coa clase de lingua, é necesario habilitar outros espazos de uso para as linguas que se queiran aprender. -para decidir o uso vehicular das distintas linguas no currículo hai que ter en conta o seu estatus, os obxectivos comunitarios e académicos que se marcan para cada unha , e a relación dos alumnos con elas. -é necesario, renovar os enfoques no ensino das linguas con unha perspectiva comunicativa e tamén avanzar na colaboración e coordinación interlingüística. - engadir, unha esixencia xeral de maior calidade idiomática por parte dos que falan e escriben nos medios de comunicación ou en tribunas publicas. O autor reflexiona sobre a necesidade de apreciar e valorar o diferente, e poder aproveitar as vantaxes de comunicarse en varias linguas. Apunta que no caso de Galicia, e necesaria unha actitude ilusionada cara a diversidades lingüística e cultural, e a asunción do galego como compromiso primario nesa aposta plurilingüe.
Concordo co que di o noso amigo Alberto, xa que ler este artigo pareceu facer unha viaxe por todos os contidos da materia. Como reflexión final,dicir que existen numerosos estudios de investigación que indican que os alumnos aprenden a ler máis rápido e adquiren outras aptitudes académicas cando adquiren os seus coñecementos iniciais na súa lingua materna. Ademais, aprenden un segundo idioma con maior rapidez que quen aprenden a ler inicialmente nun idioma que non lles é familiar. (UNICEF, 1999, p. 41) Creo que a escola xoga un papel moi importante no desenrolo lingüístico de todo alumnado. Debe concienciar da importancia que ten a diversidade lingüística, pero dándolle a mesma importancia o galego que a outra lingua estranxeira. Por outra banda, sei que son necesarios os mecanismos de control nas irregularidades existentes coa lingua, pero como ben di Antonio, é unha tarefa moi difícil de supervisar. Pero algo se deviría de facer. por ultimo, gústame moito o final do artigo, onde se menciona ese orgullo propio sen "patrioterismo", ser capaz de apreciar e valorar o diferente, e poder aproveitar as vantaxes de comunicarse en varias linguas.
Non podo estar máis de acordo coas primeiras palabras que escribe Bieito Silva neste artigo. Polo que vexo tódolos meus compañeiros tamén conflúen en que a escola e a lingua son amigos inseparables que exercen unha forte influencia mutua. O que tamén penso é que a transmisión da nosa lingua nas diferentes etapas educativas debería estar moito máis supervisada e facer un análise acerca de si as competencias que se desexan transmitir o están facendo dun xeito correcto e efectivo. Non cabe dúbida de que o castelán goza un asentamento maior na sociedade actual, polo que considero que o galego debería ser a lingua vehicular na gran maioría das materias.
Comparto totalmente as ideas que Bieito Silva nos deixa neste texto. Ademais, como mencionan algúns dos meus compañeiros, axudoume a refrescar moitos dos contidos que nos foron impartidos na aula. En primeiro lugar mencionar que, a pesar de que algúns compañeiros destacan que a escola é a principal fonte de transmisión e expansión da lingua galega; eu penso que é a familia a primeira en marcar unha tendencia por unha ou outra lingua. No meu caso agora mesmo me parece imposible ter unha conversación en castelán de xeito espontaneo con calquera membro da miña familia, é mais, cando me escoitan falar con alguén en castelan failles gracia como falo e a eles soalles raro escoitarme. Sen embargo eu falo castelán con case tódalas persoas que me falan nesta lingua. Polo cal aínda que a escola nos marque de xeito importante neste aspecto, penso que a familia e a lingua empregada no ámbito familiar nos vai marcar dun xeito máis transcendente, sobre todo cando somos mais novos. Por suposto que a escola debe ser quen de garantir esta ensinanza bilingue ou plurilingue, pero por moito que os mestres poñan empeño en que os nenos/as aprendan o galego, o ambiente familiar nalgúns casos vai ser moito mais determinante.
Por outro lado, dende a administración educativa non se fixo o necesario por garantir que se cumpran e acaden as competencias impostas pola lexislación. O cal está moi mal feito pola súa parte, xa que se pretendes conseguir un obxetivo tan complexo como este, precisas facer un seguimento e un control do asunto. Feito mencionado polo meus compañeiros, pero resulta complicado realizar e levar á práctica mecanismos de control para poder ir comprobando que as metas perseguidas en torno á lingua galega se van cumprindo. O tema non é nada sinxelo, pero non se pode deixar en mans do "destino" unha cuestión tan importante como esta.
Para rematar decir que este é un tema complexo de tratar pola cantidade de aspectos que engloba, ideoloxías, política, sociedade, medios de comunicación, valores humanos, prexuizos ou falta de conciencia determinan que moitas persoas se decanten por unha ou outra lingua, cando na miña opinión o seu é decantarse polas duas, e si temos a oportunidade de aprender máis linguas, moito mellor.
Moi de acordo cas ideas expresadas polos meus compañeiros, a min sen embargo gostariame aproeitar o meu turno para reflexioanr un pouco cunha cuestión que quizais non teña demasiado que ver c aliña do texto de Bieto Silva. A miña dubida xerouse xa o comezar a ler o texto na que se alternaban dous termos, “lingua” e “idioma”, asi de primeiras gustariame que sen buscalo algun dos meus compañeiros me responderá a diferenza, eu dende logo non teño moi claro cando usar un e outro, existe o idioma galego e a lingua galega, pero eu pregunto, non son o mesmo?, este e un caso como o que nos presentou Goreti coas parellas de palabras sex-xenero ou ecoloxista-ambientalista Deixo a pregunta no aire e centrome un pouco no texto en si , malia que non vou aportar nada novo que os meus compañeiros non mencionado anteriormente, si polo menos dicir que concordo mpoito cos comentarios deles, a escola ten un importantísimo papel en canto a transmision de lingua no pobo,xa que a xente nova é o mellor vehiculo para fomentar o uso do galego, e a vez o mais practico porque se xa dende idades tempranas o falan, farano o longo de toda a sua vida e poderan transmitirllo ós que os rodean e incluso cando xa sexan maiores ós seus fillos e asi non perder a lingua ó logo das xeracións,pero si hay que sinalar tamén que o proceso de evaluación ao que se ve sometido este sistema educativo en canto a lingua galega non é o mellor, neste caso damos un paso atrás, despois do esforzó por otrogarlle competencias linguisticas que en tempos pasado considerariase imposibel e a elaboración dos diferentes decretos que promoven a vixencia da lingua. Sen duvida alguna se teño que destacar una parte do texto gustariame resaltar o final, na que se pon de manifestó o compromiso colectivo e a fidelidade coa lingua galega e dos seus falantes, podendoa resumir na famosa frase “Vivamos como galegos” e que apela o espíritu o orgullo do noso, do que nos caracteriza, do galego.
Interesante texto onde Bietito Silva quere que reflexionemos sobre a importancia que ten a escola como institutción transmisora da lingua con maior peso, a realidade da lingua como ferramenta sociopolítica con repercusión nos seus falantes, e sobre o ensino bilingüe ou plurilingüe no que se pretende unha defensa da idioma galego a vez que se acada un dominio satsifactorio tanto do galego coma do castelán e dunha lingua extranxeira. Bieito cnetrase en gran parte do texto a criticar a escasa implicación e seriedade co obxectivo do bilingüismo, moi presenta na normativa pero con pouco exito na práctica debido o poobre marco bilingüe estabecido e a falta de responsabilidade e compromiso con este obxectivo. Ademáis de facer unha defensa do ensino plurilingüe no que se respete a divesidade lingüistica e a normalización da lingua galega, dandolle o papel protagonista o sitema educativo, e recaendo na implicación global dos centros o éxito para poder alcanzar esta meta; pero sen deixar de lado o compromiso social que cada un de nos ten coa sua lingua,asumindo o galego como patrimonio de todos es símbolo de identidade do que enorgullecerse para que este poida ser transmitido a futuras xeracións de maneira que este poidan acadar a totalidades das suas competencias, todo esto dentro do marco da diversidade lingüistica.
Para comenzar, lo primero decir que este texto de Bieto Silva me ha gustado bastante y me ha parecido un buen análisis de la situación del gallego en la escuela y del modelo sociolingüístico en Galicia, y además nos hace propuestas bien argumentadas y justificadas de algunas medidas que podrían llegar a hacer de este modelo, uno mucho mas completo y efectivo. Es decir, propuestas de mejora. (Como por ejemplo, el tema de impartir asignaturas en otra lengua que no sea la propia, para desarollar diferentes competencias simultaneamente,como ocurriría al utilizar un idioma distinto al natural para aprender los contenidos de una determinada materia) Quisiera también comentar alguna duda que me ha surgido tras la lectura de este texto, y es que en él, al contrario de lo que ocurre en el texto de Teresa Moure "Multilingüismo y Antiglobalización", aquí se habla del gallego como una lengua minoritaria, mientras que Teresa nos lo situaba como una lengua mayoritaria ya que disponía de más de 1 millón de hablantes...Supongo que en este caso Bieto se refiere a que es minoritaria frente a idiomas como el Inglés o el Castellano, los cuales según él y según es bien sabido, disponen de mayor respaldo dentro del sistema educativo y de un mayor número de hablantes. Por otro lado comentar que me ha parecido muy interesante un aspecto mencionado como es, el plurilingüismo e o el incluso a veces mencionado trilingüismo, establecido hoy en día en la escuela. Creo que es muy importante que se defienda y se siga utilizando esa lengua madre y primaria de la que habla el autor (en este caso el Gallego), que también es muy importante que se conozca y que se domine el Castellano, tanto en la lectura como en la escritura, ya que es el idioma que más utilizamos en nuestra vida cotidiana (también mencionado en el texto) y creo también por último y haciendo referencia a este trilingüismo, que es importantísimo el estudio de al menos una lengua extranjera como ocurre normalmente en nuestro caso con el Inglés. Bien sea el Inglés o cualquier otra lengua extranjera a la que le podamos dar bastante utilidad, y que nos sirva principalmente para "resolver situaciones comunicativas" como bien menciona Bieito en numerosas ocasiones. Creo que el estudio y utilización de esa lengua primaria y del Castellano son primordiales, pero creo que el aprendizaje de una lengua extranjera también lo es. Es más, bajo mi punto de vista,si fuera posible y por mi fuera, soy partidario de que se tuvieran que estudiar más idiomas, aunque fueran aspectos básicos y generales. Creo que la importancia que han adquirido hoy en día los idiomas en este mundo cada vez más "Globalizado" hace que el estudio y el conocimiento de lenguas , se haya convertido en un aspecto fundamental. De ahí que defiendo el trilingüismo, y que creo que no estaría de más el conocer alguna otra lengua extranjera en la medida que fuera posible aunque ya se que no es una tarea fácil, ya que hoy en día casi tenemos problemas para dominar esos 3 primeros idiomas. Pero creo que no estaría de más intentar conocer nuevos idiomas. Como bien se suele decir "el saber no ocupa lugar" y en este caso y bajo mi punto de vista, creo que tratándose de idiomas aún mas, ya que los considero mucho más importantes que muchas materias que se imparten hoy en día dentro de nuestro sistema educativo. En resumidas cuentas, creo que este ha sido un buen texto, con datos muy interesantes y contrastados, y que al menos en mi caso me han hecho reflexionar bastante en ciertos aspectos relativos al tema lingüístico. Además, y por último, mencionar que estoy de acuerdo con el autor en otras muchas más aportaciones y opiniones que ha plasmado en este documento. Me ha parecido muy bueno y muy interesante.
Estou de acordo con Bieto Silva na súa afirmación de que a lingua e a escola son dúas realidades que exercen entre sí unha influencia mutua.
Atopámonos nunha sociedade bilingüe, algo que nos fai especiáis e nos diferencia de outras sociedades, polo que debemos ter un dominio satisfactorio dos dous idiomas; pero tanto dende a administración autonómica como dende o sistema educativo, prestouse escasa atención a esta competencia bilingüe, como ben se explica no texto, co cal, por exemplo, a presenza do galego na Educación Infatil é insuficiente, coas consecuencias fatáis que eso ten para a lingua.
Resulta interesante o análise que fai sobre os fundamentos dun ensino plurilingüe. Estou de acordo en que o alicerce consiste en afirmar que o plurilingüismo é un feito positivo, para que, a partir de ahí, habilitar usos específicos para as outras linguas, sen esquecer que o galego é lingua principal do currículo, e o peso específico que ten o castelán no mesmo.
Podemos ser plurilingües dende o galego, como sociedade avanzada e culta debemos sentirnos orgullosos do que é noso, pero tamén ser conscientes de que hai máis, e que o coñecemento de outras linguas e outras culturas nos aportará unha maior riqueza.
Como din os meus compañeiros e o propio autor a escola e a lingua son dúas realidades dependentes entre si, e a importancia da escola como medio transmisor dunha lingua. Non só a nivel do currículo, senón tódalas vivenzas que ten un neno na escola xa que son tan importantes como as que vive na propia casa. E por iso é un medio de transmisión da lingua, non só o seu estudo, senón o seu uso en tódolos ámbitos. Por iso aínda que supostamente haxa varias asignaturas que se teñen que dar en galego como cc. sociais na realidade en moitos centros non se imparten nesta lingua. E non é o mesmo estudar a asignatura de galego, que estudar diversas materias en galego, e non so estudar, senón tamén expresarse en galego porque isto último é do máis importante, xa que moitos nenos hoxe en día teñen a competencia de ler e escribir correctamente en galego pero moito peor cando teñen que expresarse falando. Acerca do obxetivo trilingüe que fala o autor que aparece no decreto 133/2007 e tódolos problemas que hai para conseguilo, e o que hai que cambiar como por exemplo, concienciar de que o plurilingüismo é algo positivo. Moitos rápaces na escolla ven a importancia de aprender unha lingua extranxeira como por exemplo o inglés ou o francés pero pola contra non valoran nada o galego, e é ahí meso onde hai que traballar, para que cambien esa idea, e que empecen a valorar o galego, e lle den incluso máis importancia aprendelo ben, que aprender tan ben outra terceira lingua. Hoxe en día que en moitos centros impoñen varias asignaturas en inglés, non só a propia da lingua, senón tamén algunas como educación física ou tecnoloxía, pareceré un erro xa que a maioría dos nenos ni tan sequera saben expresarse ben nin en galego nin en castelán e se pretende que o fagan ben noutra lingua máis. Isto o comenta o autor tamén diciendo que incorporar unha lingua extranjera con carga horaria esta ben, pero hai que saber ben cando se fai e sobre todo como se fai para asegurar o nivel das outras linguas impartidas que eu creo que é o principal problema na escola nos tempos que corren.
Temos que sentidermos orgullosos do noso, cando tódolos cidadáns galegos pensen isto, non haberá problema. ¿Por qué os docentes non imparten as clases que deberían en galego? Porque non se sinten cómodos, e cando alguén non está cómodo pasa o que pasa... Estou totalmente dacordo có autor, que defende o ensino plurilingue na nosa Comunidade pero que tamén sinala a enorme importancia que ten para unha lingua a sociedade fora da escola, que é o que realmente constitúe o poder da lingua. Eu síntome orgulloso de poder comunicarme cás palabras propias da miña lingua, de poder dicir "carallo" ou "non queres caldo? pois toma tres cuncas!" ou de saír fora de España e dicir que son Galego e contar cómo é a nosa terra de bonita! Pero todo isto para que a sociedade o poña en práctica, é verdade que como en toda revolución e en todo cambio, a escola é o elemento de poder máis efectivo.
Se algún día chego a unha escola, depende de min, senón...seguro que dalgún de vos!
A relevancia e conexión das verbas de Don Bieito e a evolución do traballo que se levou coa língua galega nos últimos 25 anos, a través da LNL e o desenrolo e modificación a través dos diferentes decretos, fai da letura do texto unha ponte entre a lexislación e a verdadeira aplicación das mesmas.
Sendo base da transmisión do currículo, a "escola" e responsable do que se fai nela. Este poder que se lle outorga ven condicionado pola lexislación a que é sometida pola administración. Os avances dos últimos 25 fixeron que o galego tomase unha relevancia cada vez maior.
O problema das políticas levadas a cabo como resalta o autor é a medida das mesmas, a efectividade, o custo-beneficio de cada unha das iniciativas.
Se coma lingua se quere acadar a excelencia a través do plurilingüismo dos seus falantes que valorarán o beneficio da diversidade cultural,será necesario presentar públicamente referentes plurilíngües... o mesmo que os nenos idolatran heroes, os cidadans adultos necesitan dunha comunidade e expoñentes modélicos onde reflectirse... para acadar os obxectivos do plurilingüismo deberemos incidir en todos os estamentos sociais, dende a escola ate os medios de comunicación.
Só deste xeito a língua que se fale na escola non representará unha problematica para os planificadores.
Un texto realmente interesante, como todos os que lin ata o momento nesta asignatura. A verdade e que estas poucas clases que tivemos do Master xunto cos comentarios do blog e as lecturas que vou facendo, dan aínda máis fundamentación ás miñas ideas. Temos que ter moi claro o que defendemos, pero temos que ter moi claro tamén o porqué. Non podemos entrar nunha discusión con alguén e intentar levar a razón porque sí, xa que iso quitaríanola aínda que a tiveramos. Debemos saber rebatir a aqueles que estan en contra do uso do galego, intentar convencer a aqueles que non atopan as vantaxes de falar galego; saber defender o nóso con argumentos para que sexamos respectados e desvincular dunha vez por todas o feito de falar unha lingua ou outra con ter uns ideais políticos, xa que iso vai en contra, tanto nun caso coma noutro.
Nin que dicir ten, que estou completamente dacordo co comentario de Gabriel sobre os políticos. En canto a eso, nada máis que engadir, sobran as palabras.
En canto ó texto en sí, gostaríame comentar varias frases que me pareceron claves logo de ler o mesmo (cito literalmente):
-Todos os cidadáns de Galicia deben ter un coñecemento satisfactorio dos dous idiomas, porque só desta maneira se pode facer efectivo o dereito a usalo.
-Apenas existiu unha auténtica planificación neste segundo nivel de decisións; o único indicador que foi sometido a algún tipo de control foi o dos "mínimos" fixados pola lexislación.
-Todos os galegos deben ter un dominio satisfactorio dos dous idiomas oficiais; por exixencia legal, pero sobre todo porque é nestas linguas nas que teñen que resolver a súa vida cotiá... a verdadeira garantía de liberdade lingüística.
-As linguas apréndense facendo cousas con elas.
-O estudo temperán dun idioma estranxeiro non é sempre garantía dunha aprendizaxe máis eficaz, e moito menos cando existen outras linguas de uso social das que o aprendiz se debe apropiar.
Para finalizar, que mellor que facendo referencia ó que se dí ó final deste texto. Debemos saír por un momento da escola (sen esquecernos de que é peza clave para a aprendizaxe das linguas) e botar unha ollada á sociedade galega, xa que é ahí onde hai que responder con claridade á aposta por unha competencia plurilingüe que non entre en conflicto coa permanencia do galego como lingua identificatoria desta,a nosa colectividade.
Texto interesante e de relevancia. É ben certo, as escolas son as mellores "ferramentas" pra traballar o galego, pra transmitir de xeración en xeración a nosa lingua materna. Lamentablemente, a pesardes que a lexislación establece un mínimo de asignaturas que se deben impartir en galego, semella que é un simple anaco de papel, pois a maioría fan caso omiso, e a única presenza do galego son os libros de texto, ou nin sequera iso posto que se poden comprar os libros incluso en castelán (remitíndome ao que dixo Marta López no Gran Hermano) Hai que defender un ensino plurilingüe, sí, pero non baseándose únicamente no inglés, pois é o que máis presenza ten últimamente na educación, que se empeñan en traballar máis coa lingua extranxeira por terdes "máis saídas" Pra rematar, podo dicir que estou totalmente de acordo coa reflexión final que fixo o meu compañeiro Javier, temos que mirar de cara a sociedade, e o que se dá no seu entorno.
Todos coincidimos coa opinión de que a escola é un dos mecanismos que máis inflúen nos hábitos lingüísticos, de todas formas, non podemos caer no error de que os pequenos entendan o falar galego como un "castigo" da escola. Creo que o primeiro é a concienciación, que eles sean os primeiros que crean na nosa lingua. Como xa temos comentado, as novas xeracións son o futuro, e con eles o futuro da nosa lingua.
A intención de alcanzar uns obxetivos xa está implantado pola Lei de Normalización Lingüística, ahora sólo falta buscar un mecanismo para cumprila. Hay que regular e controlar moito máis. Non entendo como aínda podemos seguir escoitando escusas de "non me sinto cómodo", cando son os primeiros que teñen a opción de formarse para facer o seu traballo, e aínda se non fora así, teríanse que por al pilas, porque estou seguro que hai miles de docentes que pagarían por ter ese posto e sí cumprirían co seu cometido. Estou farta de que por sacar unha oposición se crea que xa se cumpriu o obxetivo e xa non queda nada por facer. É moi triste.
Coma ben dixeron os meus compañerios e non por ser menos, coincido totalmente nas idea que nos transmite o señor Bieito Silva no artigo sobre a relación entre lingua e escola, así como tamén na idea de que a administración educativa non fixo o necesario por garantir que se cumpran e acaden as competencias impostas pola lexislación. É dicir que non por moito impoñer que se impartan a metade das materias en galego e a metade en castelán, se non existe unha supervisión e se non se levan a cabo uns mecanismos de control non se pode garantir que os rapaces sexan competentes no terreo escrito e oral nas duas linguas sin deixar de lado o feito de que nos tempos que corren, as decisións sobre que linguas aprender, cando e como e sobre o seu papel escolar son tamén opcións sociopolíticas con consecuencias moi directas. É dicir que o tema que trata o autor no artigo resulta complicado porque implica , prexuizos, ideas políticas, sociedade, medios de comunicación, ideoloxías,valores, que son os axentes que inflúen na toma de decisións a hora de escoller ser ou non ser bilingüe. Penso que sería conveniente concienciar os xóvenes e os non tan xóvenes da elección de optar por aprender diversas linguas para o propio desenrolo persoal e tamén na loita pola defensa do propio idioma
Como ben dixeron os meus compañeiros o artigo recordoume moitos dos conceptos que tratamos na aula con Goretti e serviume de repaso para o que está por chegar.
Eu tamén concordo con Bieito Silva e cos meus compañeiros que un dos grandes instrumentos para levantar a lingua é a escola.Pois, simplemente co feito de ollar cara atrás,parece que dos vinte e dous anos vividos a metade foron pasados entre as paredes das aulas. Desta maneira, é moi fácil matinar tamén que, cunha política lingüística axeitada, o galego tería un futuro máis ca consolidado.
Nembargante, a realidade amosa unha política lingüística tardía e deficiente. Mais, por moi mellorables que me parezan os decretos, se tan sequera se cumprisen esas premisas, xa estaríamos falando doutros contextos. Pero, como ben di Bieito “na práctica mostrou unha potencialidade escasa, porque non se puxeron ao servizo os apoios necesario”.
Por outro lado, aínda que na escola o camiño percorrido polo galego foi escaso, ai que recordar que a mellora da súa presenza na administración foi notable, como así a diminución de prexuízos. Mais ,na actualidade, o debate da educación xa non é sobre o galego ou castelán, senón sobre unha ensinanza plurilingüe.
Pero, si algo me gustou deste texto, é cando Bieito, se refire a un dos criterios básicos para conseguir os obxectivos do decreto coa idea de que “O galego, como lingua propia do territorio e como variedade recesiva, debe ser a lingua primeira e principal do currículo”. Esta sería pois, a medida máis eficaz para lograr que o galego alcance o “status” que se merece.
Estou dacordo coa maioría dos meus compañeiros, que apostilar ao comentario de Emma, que di que non podemos caer no erro de que os rapaces entendan como un "castigo" o falar galego na escola. Por desgraza creo que os nenos ven, en xeral, a escola como un castigo. Xa vimos este tema noutra asignatura Función Titorial coa viñeta de Mafalda na que dicía: "Aprender fuera de estas cuatro paredes" e que reflicte á perfección o interese dos nenos pola escola. O outro tema, que tamén e xa redundante é o asunto da inspección educativa que xa comentei tamén na entrada dos decretos, no decreto 124/2007 fíxase un artigo sobre o control por parte da inspección educativa, pero como ven di o meu compañeiro Lois, non se leva a cabo. De qué sirve prometer tantas cousas se logo non se ten nin o esforzo de levalas a cabo? Un exemplo claro de demagoxia.
A min paréceme lóxico que a maioria dos nenos pensen que a escola é un castigo, eu penseino e sigo pensando que así é. Mentres as metodoloxías non se adapten a cada aula e mentres os mestres non deixen de ler o que o libro dí (que para iso está escrito, non fai falla repetilo tódolos días)os nenos van aborrecer cada materia. Creo que aprender ten que ser algo divertido co que sentirse realizado e orgulloso de facer día a día. Pero por exemplo para min, era un sacrificio diario que odiaba por culpa de ter moitas mestras prehistóricas que ainda mandaban escribir a lápiz...O peor é que esas mestras seguen no seu posto. En canto a escola cambie a mellor (algo que a este paso non sei se os meus ollos verán)e as metodoloxías sexan as axeitadas e o tempo se aproveite como ten que ser, é máis que suficiente para adquirir as competencias comunicativas tanto do galego como da lingua extranxeira.
Está claro que a escola e unha das ferramentas máis poderosas para facer que unha lingua se valore moito máis, xa que é na escola na que pasamos gran parte da nosa vida, influindo en nos desde pequenos.
Sexa en galego ou en calquera lingua, claro que os nenos ven a escola coma un castigo, como non o van ver os nenos se nosoutros mesmos a meirande parte das mañás, cando nos levantamos ás oito para ir a clase levamos calquera cara menos de agrado. Como ben di Diana, mentres empreguemos metoloxías obsoletas, esto non cambiará nunca, nin a escola, nin as ensinanzas superiores.
Para min o problema reflexao o seguinte frase "non todo o que reloce é ouro". Non nos podemos dar por satisfeitos con só leres os novos Decretos de 2007 ou 2010; senón que temos que esperar a coñecer e saber que eses novos cambios "para mellorar" sexan reais e exitosos. Mentres tanto nos estamos a creer un conto, unha nova historia creada polas administracións publicas para pensar vivir nun mundo cada vez mellor, aínda que a realidade sexa todo o contrario.
Por outra banda, ao igual que os meus compañeiros, e como ben dixo Diana, os nenos ven na escola unha cárcere na que van a cumprir un castigo. Isto débese en parte polas metodoloxías arcaicas e de mando que imperan na maioria das aulas galegas. É preciso que nestes novos tempos no que o galego estase a ver minorizado por outras linguas, o docente galego e, sobe todo, o nado en Galicia e que coñece "ben" o seu idioma, se preocupe por se formar e adquirir novas competencias que lle permitan nas suas clases poder facer unha mellor promoción do galego.
Nesta lectura que identifico duas partes como son o bilingüismo no caso do galego e do castelán e o plurilingüismo cando introducimos unha lingua extranxeira. Neste texto destaco duas frases que me chamaron a atención por riba das outras: "pretender que cunha presenza escolar semellante do galego e do castelan, e sen outros elementos de corrección do desequilibrio social no que están, se pode acadar unha auténtica competencia bilingüe, unha valoración equiparable dos dous idiomas e unha opción sen prexuízos por un ou otro nas interaccións sociais, significa situarse nunha ilusión bilingüe que a realidade se encarga sistematicamente de contradecir" na que non nos chega so con clases de cincuenta minutos senon que debemos buscar ferramentas que potencien este bilingüismo. E por outro lado "as linguas aprendense facendo cousas con elas" e sobre todo considero que aprendezaxes significativos nos que poidamos ver a utilidade do aprendido e que gracias a esa utilidade logremos consolidar ese aprendizaxe
Está claro que lingua e escola están ben unidos, pois as dúas se influenzan mutuamente. E volvemos ó xa dito noutras ocasións: a escola é un mecanismo moi importante de transmisión dunha lingua, pero no noso caso, a pesar das melloras no sistema educativo nos últimos anos, se o gobernó non controla dun modo máis estricto o compromiso do cumprimento dos decretos por parte dos mestres de expresarse en galego nas clases, non se asegura a total formación se os alumnos ademáis non a usan no resto dos contextos da súa vida. Se falamos sobre se é o vehículo máis importante ou non de transmisión dunha lingua, na miña opinión depende do caso, é dicir, nas cidades sí, pois é onde reside o maior número de habitantes castelanofalantes, e no caso dos lugares onde hai máis galegofalantes non tanto, pois o entorno e a familia son moi importantes á hora de transmitir o uso dunha lingua.
Este texto comeza e remata de xeito espectacular. Lamento non telo lido cando me puxen diante dos decretos...
Este autor dache una visión moi ampla do contexto real e aborda os problemas de xeito sincero e constructivo. Non se queda na detección do problema, vai máis aló e aporta o seu gran de area.
Para min, texto imprescindible que todo galego/a ten que ler.
" Un idioma [...] é un instrumento de comunicación social contruído por unha comunidade de falantes cunha determinada historia [...] que o fai depositario dun determinado valor no mercado social, que é o do pobo que o fala e co que se identifica".
Gustaríame engadir que o valor dunha lingua tamén llo da a xente que o intenta aprender, pero que non o farían de por si se ésta non fose valiosa. Nembargantes, unha grandísima definición que bastaría soamente para facer un artigo.
Aparte do percorrido que fai e das relacións que che fai ver, engade unha serie de propostas das que destaco: - A base e filosofía común, á hora de planificar, do ensino-aprendizaxe das tres ou catro linguas que propón o sistema educativo. Argumenta que aínda que as linguas sexan diferentes, o xeito de aprender do suxeito é o mesmo e isto debería ser moi significativo de cara o planteamento inicial.
- "Hai que responder con claridade á aposta por unha competencia plurilingüe que non entre en conflito coa permanencia do galego como lingua identificadora..." xa que é sinónimo de sociedade culta e avanzada.
Está ben interesante o texto proposto por Bieito Silva. A afirmación coa que el comeza creo que é acertadísima. “Lingua e escola son dúas realidades que exercen entre si unha influencia mutua: alingua sobre a escola, por ser o intrumento que vehicula as interaccións que se producen no seu seo, e a escola sobre a lingua, no sentido en que é a institución na que reside a responsabilidade central da alfabetización comunitaria, que é primariamente lingüística.” Esto articula dunha maneira excelente o que a continuación nos expón. Encádranos primeiro o contexto do galego. Vemos que hai moitas conclusións negativas, que xa coñecíamos da clase ou do simple feito de levantar a cabeza, mirar arredor de nós e ver no ambiente no que vivimos. Isto pode parecer desolador, pero na miña opinión é un bo paso para comezar a facer as cousas ben. Sabemos, como expón o autor, que houbo unha carencia en todo o relacionado coas políticas lingüísticas, e darse conta diso e poder enumerar case todos os erros é un bo punto de partida cara a evolución. En contraposto do aspecto negativo, encontramos as propostas do autor para encarrilar un bo ensino plurilungüe en Galicia. De entre elas, quédome coas seguintes tres: 1) O plurilingüismo é positivo: creo que na cabeza de ninguén debería ter cabida o pensamento de que o plurilingüismo é negativo. Na miña opinión é un aspecto moi enriquecedor e, como se comentou nalgunha clase, as persoas que saben varios idiomas son máis receptivas a aprender outras linguas novas, polo que creo que todo son vantaxas. 2) O uso do galego no currículo debería ser descompensado, descompensado a favor do galego xa que como se indica no texto, se o galego é a lingua que menos se fala, haberá que nivelar a balanza favorecendo certos aspectos de cara á súa supervivencia, crecemento e consolidación. 3) Renovación dos enfoques na didáctica das linguas: claro está que si ata agora os enfoques que se lle deron a este tipo de ensinaza non funcionaron, haberá que plantexarse a posibilidade de reformalos ou cambialos por completo. O problema é que a todo cambio se lle ten medo, e os cambios bruscos non son ben acollidos polos políticos, feito que de seguro vai retrasar unha mellora neste aspecto.
Xa para rematar, salientar algunas aportacións de compañeiros que me pareceron interesantes: -É imprescindible defender o galego e facelo con argumentos (Javier Sordo). -Se o galego se ve coma un castigo, ó igual que ás veces se ve o feito de ir á escola, non vamos avanzar (Tulio).
Repetir o que concodo cos compañeiros, estou dacordo co autor Bieito Silva. Nos meus tempos de EXB si as clases foran en galego, e o chegar a casa os meus pais me falaran castelán oagora mesmo a realidade non só na miña casa se non na todos os galegos sería totalmente diferente. Poñerei un so exemplo, Os pais que son nados noustros paises e que casan eiqui na nosa terra, cun home ou muller, os seus fillos aprenden na escola a lingua mais empregada neste caso o castelán, e un pouquiño de galego (que nmagoa o de pouquiño), pro o chegar a casa os pais/nais non queren que o seu fillo so fale unha lingua, xa que entre outras cousas imaxino que quererán que cando visiten a avós quereran que se entendan nunha lingua en común e para os nenos e moito mais sinxelo aprender.
E aqui onde continuo, en canto a importacia da escola como o lugar axeitado para que os rapaces aprendan.
Por último destacar o tema dos decretos, deberían facer que se cumpriran que para iso se aproban...
Por un lado decir que concuerdo con que la escuela es institución muy importante e imprescindible en la transmisión de una lengua. Pero de ahí a decir que es la más importante... Pienso que ahí caemos en el error en el que muchos contemporáneos nuestros piensan. Me refiero a que el niño tiene que aprender todo en la escuela y no es así. En mi opinión, la institución más importante en la educación, transmisión de valores, cultura y lengua es la familia. No obstante no debe depender solo de ésta dicha tarea. Volviendo a la temática del libro, es muy importante trabajar en el currículo en favor de la lengua. Los avances en los planes lingüísticos escolares están siendo buenos pero hay que seguir con ese afán. Es una tarea continua y que depende de que todos los componentes de la educación y la sociedad estén involucrados.
Coincido con B.Silva en que a escola inflúe na lingua tanto como a lingua na escola. Pero a escola e quizais o mecanismo máis importante a hora de transmitir unha lingua de xeración en xeración, para min é polo menos tanto ou máis importante que a familia; porque na escola a parte de aprender unha lingua ou outra e o lugar onde os nenos coñecen os que serán os seus amigos durante moito tempo e cos que pasaran moitas horas o longo da súa vida, e cos que seguiran falando cando seu país xa non vivan. Con isto quero dicir que a maneira de conservar unha lingua e que as novas xeracións a falen, por iso a escola xoga un papel determinante como transmisora de cultura.
ResponderEliminarLois Rodríguez Lorenzo
A administración fixa un número mínimo de áreas ou materias que se poden impartir en galego, pero estas moitas veces nos se cumpren debido a inexistencia de mecanismo de control.
ResponderEliminarNo meu caso penso que a feito de que una materia se impartise en galego ou en castelán, débese máis a bondade o gañas que teña o profesor de dala nunha lingua ou noutra. Por iso volvo a insistir na necesidade de implantar máis mecanismos de control.
Lois Rodríguez Lorenzo
Estou totalmente de acordo con B.Silva. Creo que a escola é a mellor ferramenta para que os rapaces e así pois as futuras xeracións falen neste caso galego.
ResponderEliminarCando eu ía a escola a única asignatura que se impartía en galego, era galego. Ao mellor os libros de texto estaban en galego, e aínda así os mestres daban as explicacións sempre en castelán.
Estou de acordo con Lois en que son necesarios mecanismos de control eficaces que supervisen éstas irregularidades, pero tamén é certo que creo que isto é moi complicado porque o fin e o cabo os que están dentro das aulas son os profesores e non hai maneira de lles supervisar.
Por iso creo que soamente está en man deles que nas clases se fale galego.
Gostariame que alguén comentase algún exemplo de mecanismo de control que poidese ser útil para este proceso.
Antonio Márquez Blanco
Tamén estou de acordo con Bieito Silva.
ResponderEliminarO castelán goza dun status social máis favorable, polo que considero que o galego debe ser a lingua vehicular na maioría das materias, non só nas que a Lei o obriga, e especialmente nas escolas situadas en contextos maioritariamente castelánfalantes. Non creo que sexa necesario o emprego do castelán (salvo na asignatura de Lingua e Literatura Castelá), posto que os alumnos en horario extraescolar acceden normalmente a tecnoloxías que están en castelán (televisión, videoxogos, etc.). Desta maneira poderiamos conseguir que os alumnos tivesen un dominio satisfactorio dos dous idiomas oficiais, e a súa vez aumentar o prestixio do galego na sociedade.
Pero a realidade é totalmente distinta, especialmente nas cidades. En moitos centros situados en contextos castelánfalantes o galego tan só se emprega na asignatura de Lingua e Literatura Galega, funcionando como se di no texto como un instrumento castelanizador (dándose casos nos que a pesar de vivir nunha familia galegofalante se fale castelán por influencia da escola).
Estou de acordo con Antonio en que está en man dos profesores que se fale en galego, non creo que sexa factible controlar en cada sesión o idioma no que esta falando, pero si concienciar aos docentes da situación actual do galego, e da importancia que teñen e que teremos nos como futuros docentes na preservación da lingua.
Adrián Levoso Fernández
Coincido con Bieito Silva en que temos que centrarnos na correcta elaboración dun modelo lingüístico escolar que dé resposta ó método para alcanzar os obxectivos fixados pola Lei de Normalización Lingüística e os decretos creados con posterioridade.
ResponderEliminarA competencia bilingüe nas aulas, como ben di Lois e Antonio, é un tema que non se evalúa correctamente, atopando moitas dificultades para empregar mecanismos de control que garanten o emprego da lingua na clase. Iso, unido a que na propia escola non se ten delimitado con claridade cal é o resultado ideal que preténdese alcanzar, dificultan moito as valoracións sobre o progreso ou retroceso da lingua na escola.
As solucións que ofrece o autor neste artigo non son complexas, o problema reside en nós, nas nosas ganas por conseguir que os criterios expostos neste modelo se cumpran. Crear conciencia do plurilingüísmo como algo positivo, habilitar outros espazos a maiores para o emprego da lingua, recoñecer o status da lingua na sociedade e renovar os enfoques na didáctica das linguas son medidas que, con esforzo de todos e interese, pódense chegar a cumprir.
De esta maneira conseguiremos que eses mecanismos de control non teñan que ser necesarios para garantir o emprego do idioma na nosa sociedade e en cada un dos ámbitos que a conforman.
Eloy José Villaverde Caramés
Como hemos visto en el transcurso de las clases y en este artículo, hay estudios actuales que muestran una mejora en lo relativo a la actitud y percepción del gallego, sin embargo, si se analiza el gallego a nivel de lengua vehicular, se observa una disminución de hablantes. Como refleja Silva Valdivia, en este artículo, la escuela es un lugar fundamental en la implantación de hábitos lingüísticos. Por ello, como comenta adrian, el gallego debe ser una lengua vehicular en la mayoría de las materias y no solo en las que la ley obliga, sería una manera de reforzar la dimensión comunicativa del gallego en las aulas y una buena forma para que los alumnos percibieran la utilidad de esta lengua.
ResponderEliminarLa lengua gallega ha experimentado grandes progresos en los últimos años, sin embargo hay muchas limitaciones y dificultades con las que se encuentra en la actualidad. A modo de resumen destaco algunos aspectos, que comenta Silva Valdivia, que me llamaron la atención:
-Los movimientos lingüísticos que se llevaron a cabo en el marco escolar, hicieron que la lengua gallega se asentase con bastante normalidad en las tareas administrativas.
-En la actualidad se han superado muchos de los prejuicios y resistencias contra el gallego.
-El clima lingüístico favorable permitió la creación de un espacio curricular para la lengua gallega como área de conocimiento y como idioma vehicular de otras áreas.
-El uso del idioma gallego como lengua ambiental o familiar y escolar, es cada vez más minoritario, en especial entre los jóvenes de esta comunidad.
-Existen importantes diferencias en la galleguización de los centros, tanto en función de la localización geográfica como de la titularidad.
Para terminar, creo que si se quiere lograr la adquisición de una competencia comunicativa en gallego por parte del alumnado, teniendo en cuenta esta situación, está claro que hace falta una mayor implicación de toda la comunidad educativa ya que solo se alcanzará con la utilización vehicular de esta lengua en una parte significativa del currículum.
Elkin Andrés Flórez Domínguez.
Estou dacordo cos meus compañeiros da importancia do galego no ensino, porque non é o mesmo estudar en galego que estudiar galego, esa é a diferencia en dominar unha lingua ou ser case un analfabeto dunha lingua. O ensino queira ou non e que nos forma e quen nos da a oportunidade de dominar a lingua se non a aproveita é a perdida dunha lingua, e os asasinos os docente e gobernantes que fan as leis.
ResponderEliminarAínda que van poucos comentarios, as ideas principais están ditas polos meus compañeiros, e a verdade, concordo coas opinións, sobre todo coa de Miguel Fernández.
ResponderEliminarPero cal é a relidade de verdade, non a falsa nube na que nos movemos?
Expoño esto por motivo de que recoñecemos erros, e logo todos falamos en que está mal, que hai que facer e corrixir cousas... pero se o pobo protesta, e todo segue igual, débese a unha total ausencia de escoita por parte dos que gobernan e moven o país.
Nestes días, acércanse o pobo dende un atril (como se de curas se tratasen) a convencer que lles votes para eles acceder o Goberno. E pregúntome: a quen queren convencer? se as reunións multitudinarias(mitins)as fan para a escoita dos que xa lle van votar... En fin...
E como remate da meu comentario, sigo coa idea na cabeza, de que para ter a lingua galega viva, hai que comunicarse con ela, e o ensino é a chave principal.
A verdade é que este texto case parece un pequeno resumen das clases teóricas que tivemos na asignatura. Estou completamente dacordo co autor e cos meus compañeiros. Pouco más podo engadir. Todos sabemos onde está o problema, e todos parece que sabemos cales son as posibles solucións, pero levar á práctica o que todos sabemos na teoría é outro cantar. Pero a educación é o mellor vehículo para cambiar a situación na que vivimos para dirixirmos cara unha educación bilingüe que nos permita ser competentes tanto no castelán coma na nosa lingua.
ResponderEliminarEstou totalmente de acordo con B.Silva e con Lois en que a escola e o idioma inflúense mutuamente mais discrepo moito na idea que expón Lois e outros dos compañeiros de que é a escola o mecanismo máis importante para manter e transmitir una lingua.
ResponderEliminarNa miña opinión se algún ten que ser o máis importante é a familia e os veciños, a nosa aldea ou pobo. Penso que é moito máis importante cómo te comunicas cos teus o longo do día que a comunicación na escola (que tamén considero de gran importancia).
Quizais unha maneira moi importante do mantemento da lingua poden ser as historias que nos contan os nosos avós, ou a cancións, ou os chistes…
En relación cos mecanismos de control é evidente que erraron, non tanto pola súa forma senón pola falta de control. É verdade que a vontade dos profesores que impartían a asignatura era o principal para que se dera nunha lingua ou noutra. Eu recordo que cando ía a escola tiven sempre Historia e Filosofía en Castelá e o meu irmá a tivo en galego, pois a profesora non era a mesma.
Penso que este texto é moi completo, fala de todos o temas que vimos ó longo da clase. Foime de fácil lectura e gustoume bastante como o autor expoñe as súas ideas.
María Rey Vila
Este artículo de Bieito Silva, sería salientable sinalar varios aspectos...
ResponderEliminar1º Que unha lingua é o instrumento que vehicula as interaccións das persoas.
2º Que a escola ten a responsabilidade da ensinanza e da alfabetización dunha sociedade.
De aquí que xogue un papel tan importante na sociedade, transmitindo coñecementos, hábitos, valores,etc... Creo que se queremos perpetuar a nosa lingua debería de ser ensinada como primeira lingua, asegurando unhas competencias tanto orais como escritas do galego, pero mantendo uns mínimos en Castelán, cooficial en Galicia. Para iso compre formar os profesores, para que a ensinanza sexa de calidade e non tan só que a ensinanza do galego sexa por cantidade.
Ademáis quero salientar que o que se viña facendo nos Decretos era unha clara progresión hacia unha Normalización Lingüística, que se veu interrumpida polo Decreto de 2007 "plurilingüe" onde se di que se debe promocionar o galego, en vez de normalizar.
Pareceme incrible que a administración non puxera os medios necesarios para evaluar e medir se as competencias do bilingüísmo se estaban a cumplir. Por iso, o pouco compromiso de moitos centros para planificar a utilización da lingua galega, máis alá dos mínimos establecidos. Creo como din moitos compañeiros que se debería de ter máis control...
Creo que é moi bo unha diversidade lingüística nunha sociedade xa que se acumulan competencias e aumentase coñecemento, pero sempre dende a normalización da nosa lingua histórica, O GALEGO.
Sempre, e aquí concordo co texto de Bieito Silva, e cando a lingua extranxeira se incorpore a outra materias no momento e nas condición máis favorables, xa que os alumnos deben de estar en condición de poder transferir os saberes lingüístico-comunicativos a esta nova lingua.
Ángel González Hermida
Estou de acordo en que os nenos falan o idioma que falan na casa, cos pais, avós, irmáns...Ese será o idioma co que un neno de 3 anos chegue á escola, pero desgraciadamente en moitos casos atópanse con que a maioría dos seus compañeiros e os seus profesores falan en castelán, aqui é onde o neno sofre un proceso de cambio de lingua ata que na escola acaba falando castelán..
ResponderEliminarHoxe en día a maioría dos profesores dan as clases en castelán, o que perxudica seriamente á nosa lingua, tódolos aprendizaxes e vivenzas dos nenos fanse nesa lingua, e ata que chegan a primaria non terán clase de galego ou, con sorte, algunha outra materia que se imparta nesta lingua. Como sabemos hay escolas que imparten outras asignaturas do programa en inglés, polo que en moitos casos os nenos teñen máis horas de inglés que de galego. É lóxico que non utilicen o galego, porque das tres, é a minoritaria.
Penso que a alfabetización dun neno nunha lingua dependerá da lingua empregada polo mestre e da dos seus compañeiros. A educación é un transporte imprescindible para cambiar a situación do galego.
Tania Pastrana Núñez
O texto de Bieto Silva expón primeriamente datos obxextivos, repasando os diferentes modelos lingüísticos da nosa comunidade. Destacar destes puntos que non entendo como na primeira Etapa de Infantil, non se lle da unha maior importancia ó uso do galego. Creo que sentar unha boa base nesta etapa é primordial para poder continuar correctamente nas seguintes etapas, non tanto a nivel de corrección, senón de fluidez, facendo que o uso do galego poda ser algo cotiá, sen que nos custe tanto.
ResponderEliminarUn problema que para mi é moi grave, é a formación de profesorado. Eu entendo que o docente debe estar cualificado na materia que imparte e na maneria de impartila. A mín non se me ocorrería mandar a un docente dar unha clase en chinés se non está preparado. Tería primeiro que formarse para dar unha educación de calidade en chinés e logo podería comezar. Pasa o mesmo co galego, non tan exaseradamente supoño, pois non estamos preparados para desempeñar as nosas funcións en galego, de forma xeral.
Ademáis do problema anterior, creo que os docentes as veces non saben se realmente están a cumplir os obxectivos respecto ó bilingüismo ou non. Coma en todo, primeiramente márcanse uns obxectivos, contidos, tarefas, etc. Pero para coñecer os resultados é necesario unha evaluación dos resultados, que eu penso que non existe. Simplemente se fai porque o manda a lei e xa está.
Ao igual que meus compañeiros, quero comezar por expresar a miña concordancia con Bieito Silva, neste gran texto que aborda a situación sociolingüística da sociedade galega na actualidade. Penso que a diferenza doutros artigos ou textos que estudamos durante a materia, Bieito mostra un discurso máis suave e conciliador, o que me fai identificarme con el nunha gran medida. Ademais, vexo que fala dunhas consecucións bastante realistas e creo que ese é un dos aspectos máis salientables do artigo.
ResponderEliminarTamén me gustaría sinalar, como xa fixeron meus compañeiros o grave erro que supón unha falta de control no proceso de avaliación e que bota por terra os esforzos ou as proclamas que faga calquera lei.
Concordo cos compañeiros que atribúen á escola unha importancia especial na difusión dunha lingua así como na adquisición de competencias lingüísticas, mais tamén concordo cos que falan doutros ámbitos como puideran ser as relacións familiares ou a cultura, xa que na miña opinión a escola e unha peza primordial, porén non debe de sé la única. Penso que como xa se dixo no debate da última clase, sería fundamental a introdución de conceptos sociolingüísticos a través do currículo, xa sexa no conxunto das materias ou como materia propia e creo tamén que é fundamental impulsar un cambio de mentalidade na sociedade con respecto ás linguas, e tomar como exemplo outros países europeos nos que a poboación ten unha maior competencia en idiomas debido á maior transcendencia que lle outorgan a aprenderen idiomas, polo que penso que sería primordial levar a cabo medidas de concienciación social que propuxeran un modelo plurilingüe, sempre sobre o galego, e no que caberen tamén linguas minoritarias. Para iso, parece lóxico que debemos de comezar por dar importancia ao noso propio idioma…
Estou dacordo con B.Silva a escola inflúe na lingua, a escola é unha ferramenta moi importante para transmitir unha lingua ,pero tamén es certo que as materias que se imparten na escola depende do profesor ,para que unha lingua teña futuro o principal son os nenos as nenas aínda son eles quienes teñen o poder de seguir a lingua o mesmo é importante en que falamos fora das escolas, como desenrolamos o galego con nosos veciños, amigos o familiares. O entorno escolar teñe súa importancia porque destes profesores depende que as asignaturas impártanse a materia en castelán o galego, e tamén e relevante se vives nunha cidade o nun pobo, é mais probable que se fale unha lingua u outra o que convivan as dúas
ResponderEliminarO punto relevante, a idea transmítenos o autor o galego supero moitos prexuízos ,é necesario falar galego con noso entorno mais cércano ,é importante a implicación do profesorado,pero este último punto depende da formación que teñan o profesorado e da competencia lingüística que tiñan para desenrolar a materia en galego
Pareceume de gran interese o texto de Bieito, onde se pode ver un análise da situación do modelo lingüístico escolar en Galicia, cunha serie de medidas para melloralo.
ResponderEliminarEn primeiro lugar, amósanos a relación entre lingua e escola, facéndonos fincapé na influencia mutua entre estas dúas dimensións. Por unha banda, pública e de carácter académico-curricular; e por outra, con implicacións e transcendencia social derivada da función do idioma como instrumento da comunicación social. Polo tanto, sinala que as decisións sobre as linguas a aprender non son decisións curriculares, si non tamén opcións socio-políticas, posto que terán influencia na vida dos cidadáns.
En segundo lugar, fálanos da perdida da forza da escola como instrumento de culturización e de creación, e que dependen dos instrumentos de socialización ligados ó lecer e as novas tecnoloxías.
De seguido, pasa a analizar o modelo lingüístico escolar en Galicia, indicando a inexistencia dun Plan Xeral con obxectivos globais e sectoriais explícitos ata o ano 2004, sustituído por un conxunto de medidas asentadas nun bilingüismo difuso, que, aínda que permitían facer bastantes cousas, comprometían a moi pouco. Recoñecidas estas escasezas, cabe coñecer a lexislación aprobada nos últimos vinte e cinco anos sobre o uso escolar das linguas, esta, presenta algúns trazos que poderían considerarse como modelo lingüístico para o sistema educativo galego, segun o autor son:
-integración lingüística escolar: os alumnos non poden ser separados en centros diferentes por razón da lingua, nin en aulas diferentes, salvo excepcións.
-primeiro ensino na LI: o Decreto 124/2007, facendo referencia a educación infantil, sinala que nos entornos castelán falantes a lingua galega debe ter un protagonismo similar ó castelán.
-uso vehicular das dúas linguas oficiais no currículo: pasados os anos alcanzouse unha delimitación das materias que de debían impartir en galego, sendo neste momento, do 50% como mínimo. Isto foi una garantía para avanzar nun proxecto colectivo de ensino bilingüe.
-planificación lingüística nos centros: a lexislación instaura un numero mínimo de materias que se deben impartir en galego, pero non menciona nada sobre o amplo espazo curricular restante, que se pode impartir en calquera das dúas linguas. Entón, os centros deben planificar como actuar lingüísticamente nestas outras aéreas. Na practica, este recurso foi de escasa utilidades xa que non se formou ó profesorado, e a administración educativa non se involucrou da forma necesaria.
Todos istes trazos son configuradores dunha filosofía lingüística con aspectos a ter en conta pero con importantes limitacións que derivan de dúas cuestións fundamentais: un apriorismo ideolóxico-político, que se manifesta nunha teima polo equilibrio das linguas no currículo; e un grave esquecemento, que ten que ver coa ausencia total de reflexión sobre o contexto sociolingüístico.
ResponderEliminarComo balance de resultados, Bieito apunta a escasa atención que se prestou ó obxectivo da competencia bilingüe, que nunca foi avaliado con seriedade polo que o modelo lingüístico escolar asentouse no cumprimento dos mínimos que debían funcionar en galego. Ademais destaca outros aspectos recollidos no diagnostico que fixo o Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega de 2004.
Finalmente, o autor realiza unha reflexión sobre os aspectos a desenrolar para alcanzar ese citado plurilingüismo, citado na lexislación vixente. Tamén aporta uns criterios básicos para un modelo lingüístico consecuente:
-é preciso crear conciencia de que o plurilingüismo é algo positivo e que todas as variedades lingüísticas son dignas e valiosas.
-para garantir a competencia non é suficiente coa clase de lingua, é necesario habilitar outros espazos de uso para as linguas que se queiran aprender.
-para decidir o uso vehicular das distintas linguas no currículo hai que ter en conta o seu estatus, os obxectivos comunitarios e académicos que se marcan para cada unha , e a relación dos alumnos con elas.
-é necesario, renovar os enfoques no ensino das linguas con unha perspectiva comunicativa e tamén avanzar na colaboración e coordinación interlingüística.
- engadir, unha esixencia xeral de maior calidade idiomática por parte dos que falan e escriben nos medios de comunicación ou en tribunas publicas.
O autor reflexiona sobre a necesidade de apreciar e valorar o diferente, e poder aproveitar as vantaxes de comunicarse en varias linguas. Apunta que no caso de Galicia, e necesaria unha actitude ilusionada cara a diversidades lingüística e cultural, e a asunción do galego como compromiso primario nesa aposta plurilingüe.
Concordo co que di o noso amigo Alberto, xa que ler este artigo pareceu facer unha viaxe por todos os contidos da materia.
ResponderEliminarComo reflexión final,dicir que existen numerosos estudios de investigación que
indican que os alumnos aprenden a ler máis
rápido e adquiren outras aptitudes académicas
cando adquiren os seus coñecementos iniciais na súa lingua materna. Ademais, aprenden un segundo
idioma con maior rapidez que quen aprenden a
ler inicialmente nun idioma que non lles é familiar. (UNICEF, 1999, p. 41)
Creo que a escola xoga un papel moi importante no desenrolo lingüístico de todo alumnado. Debe concienciar da importancia que ten a diversidade lingüística, pero dándolle a mesma importancia o galego que a outra lingua estranxeira.
Por outra banda, sei que son necesarios os mecanismos de control nas irregularidades existentes coa lingua, pero como ben di Antonio, é unha tarefa moi difícil de supervisar. Pero algo se deviría de facer.
por ultimo, gústame moito o final do artigo, onde se menciona ese orgullo propio sen "patrioterismo", ser capaz de apreciar e valorar o diferente, e poder aproveitar as vantaxes de comunicarse en varias linguas.
Non podo estar máis de acordo coas primeiras palabras que escribe Bieito Silva neste artigo. Polo que vexo tódolos meus compañeiros tamén conflúen en que a escola e a lingua son amigos inseparables que exercen unha forte influencia mutua. O que tamén penso é que a transmisión da nosa lingua nas diferentes etapas educativas debería estar moito máis supervisada e facer un análise acerca de si as competencias que se desexan transmitir o están facendo dun xeito correcto e efectivo. Non cabe dúbida de que o castelán goza un asentamento maior na sociedade actual, polo que considero que o galego debería ser a lingua vehicular na gran maioría das materias.
ResponderEliminarSaúdos
Comparto totalmente as ideas que Bieito Silva nos deixa neste texto. Ademais, como mencionan algúns dos meus compañeiros, axudoume a refrescar moitos dos contidos que nos foron impartidos na aula.
ResponderEliminarEn primeiro lugar mencionar que, a pesar de que algúns compañeiros destacan que a escola é a principal fonte de transmisión e expansión da lingua galega; eu penso que é a familia a primeira en marcar unha tendencia por unha ou outra lingua. No meu caso agora mesmo me parece imposible ter unha conversación en castelán de xeito espontaneo con calquera membro da miña familia, é mais, cando me escoitan falar con alguén en castelan failles gracia como falo e a eles soalles raro escoitarme. Sen embargo eu falo castelán con case tódalas persoas que me falan nesta lingua. Polo cal aínda que a escola nos marque de xeito importante neste aspecto, penso que a familia e a lingua empregada no ámbito familiar nos vai marcar dun xeito máis transcendente, sobre todo cando somos mais novos.
Por suposto que a escola debe ser quen de garantir esta ensinanza bilingue ou plurilingue, pero por moito que os mestres poñan empeño en que os nenos/as aprendan o galego, o ambiente familiar nalgúns casos vai ser moito mais determinante.
Por outro lado, dende a administración educativa non se fixo o necesario por garantir que se cumpran e acaden as competencias impostas pola lexislación. O cal está moi mal feito pola súa parte, xa que se pretendes conseguir un obxetivo tan complexo como este, precisas facer un seguimento e un control do asunto. Feito mencionado polo meus compañeiros, pero resulta complicado realizar e levar á práctica mecanismos de control para poder ir comprobando que as metas perseguidas en torno á lingua galega se van cumprindo. O tema non é nada sinxelo, pero non se pode deixar en mans do "destino" unha cuestión tan importante como esta.
Para rematar decir que este é un tema complexo de tratar pola cantidade de aspectos que engloba, ideoloxías, política, sociedade, medios de comunicación, valores humanos, prexuizos ou falta de conciencia determinan que moitas persoas se decanten por unha ou outra lingua, cando na miña opinión o seu é decantarse polas duas, e si temos a oportunidade de aprender máis linguas, moito mellor.
Daniel Barros Martínez
Moi de acordo cas ideas expresadas polos meus compañeiros, a min sen embargo gostariame aproeitar o meu turno para reflexioanr un pouco cunha cuestión que quizais non teña demasiado que ver c aliña do texto de Bieto Silva.
ResponderEliminarA miña dubida xerouse xa o comezar a ler o texto na que se alternaban dous termos, “lingua” e “idioma”, asi de primeiras gustariame que sen buscalo algun dos meus compañeiros me responderá a diferenza, eu dende logo non teño moi claro cando usar un e outro, existe o idioma galego e a lingua galega, pero eu pregunto, non son o mesmo?, este e un caso como o que nos presentou Goreti coas parellas de palabras sex-xenero ou ecoloxista-ambientalista
Deixo a pregunta no aire e centrome un pouco no texto en si , malia que non vou aportar nada novo que os meus compañeiros non mencionado anteriormente, si polo menos dicir que concordo mpoito cos comentarios deles, a escola ten un importantísimo papel en canto a transmision de lingua no pobo,xa que a xente nova é o mellor vehiculo para fomentar o uso do galego, e a vez o mais practico porque se xa dende idades tempranas o falan, farano o longo de toda a sua vida e poderan transmitirllo ós que os rodean e incluso cando xa sexan maiores ós seus fillos e asi non perder a lingua ó logo das xeracións,pero si hay que sinalar tamén que o proceso de evaluación ao que se ve sometido este sistema educativo en canto a lingua galega non é o mellor, neste caso damos un paso atrás, despois do esforzó por otrogarlle competencias linguisticas que en tempos pasado considerariase imposibel e a elaboración dos diferentes decretos que promoven a vixencia da lingua.
Sen duvida alguna se teño que destacar una parte do texto gustariame resaltar o final, na que se pon de manifestó o compromiso colectivo e a fidelidade coa lingua galega e dos seus falantes, podendoa resumir na famosa frase “Vivamos como galegos” e que apela o espíritu o orgullo do noso, do que nos caracteriza, do galego.
Interesante texto onde Bietito Silva quere que reflexionemos sobre a importancia que ten a escola como institutción transmisora da lingua con maior peso, a realidade da lingua como ferramenta sociopolítica con repercusión nos seus falantes, e sobre o ensino bilingüe ou plurilingüe no que se pretende unha defensa da idioma galego a vez que se acada un dominio satsifactorio tanto do galego coma do castelán e dunha lingua extranxeira.
ResponderEliminarBieito cnetrase en gran parte do texto a criticar a escasa implicación e seriedade co obxectivo do bilingüismo, moi presenta na normativa pero con pouco exito na práctica debido o poobre marco bilingüe estabecido e a falta de responsabilidade e compromiso con este obxectivo.
Ademáis de facer unha defensa do ensino plurilingüe no que se respete a divesidade lingüistica e a normalización da lingua galega, dandolle o papel protagonista o sitema educativo, e recaendo na implicación global dos centros o éxito para poder alcanzar esta meta; pero sen deixar de lado o compromiso social que cada un de nos ten coa sua lingua,asumindo o galego como patrimonio de todos es símbolo de identidade do que enorgullecerse para que este poida ser transmitido a futuras xeracións de maneira que este poidan acadar a totalidades das suas competencias, todo esto dentro do marco da diversidade lingüistica.
Para comenzar, lo primero decir que este texto de Bieto Silva me ha gustado bastante y me ha parecido un buen análisis de la situación del gallego en la escuela y del modelo sociolingüístico en Galicia, y además nos hace propuestas bien argumentadas y justificadas de algunas medidas que podrían llegar a hacer de este modelo, uno mucho mas completo y efectivo. Es decir, propuestas de mejora. (Como por ejemplo, el tema de impartir asignaturas en otra lengua que no sea la propia, para desarollar diferentes competencias simultaneamente,como ocurriría al utilizar un idioma distinto al natural para aprender los contenidos de una determinada materia)
ResponderEliminarQuisiera también comentar alguna duda que me ha surgido tras la lectura de este texto, y es que en él, al contrario de lo que ocurre en el texto de Teresa Moure "Multilingüismo y Antiglobalización", aquí se habla del gallego como una lengua minoritaria, mientras que Teresa nos lo situaba como una lengua mayoritaria ya que disponía de más de 1 millón de hablantes...Supongo que en este caso Bieto se refiere a que es minoritaria frente a idiomas como el Inglés o el Castellano, los cuales según él y según es bien sabido, disponen de mayor respaldo dentro del sistema educativo y de un mayor número de hablantes.
Por otro lado comentar que me ha parecido muy interesante un aspecto mencionado como es, el plurilingüismo e o el incluso a veces mencionado trilingüismo, establecido hoy en día en la escuela. Creo que es muy importante que se defienda y se siga utilizando esa lengua madre y primaria de la que habla el autor (en este caso el Gallego), que también es muy importante que se conozca y que se domine el Castellano, tanto en la lectura como en la escritura, ya que es el idioma que más utilizamos en nuestra vida cotidiana (también mencionado en el texto) y creo también por último y haciendo referencia a este trilingüismo, que es importantísimo el estudio de al menos una lengua extranjera como ocurre normalmente en nuestro caso con el Inglés. Bien sea el Inglés o cualquier otra lengua extranjera a la que le podamos dar bastante utilidad, y que nos sirva principalmente para "resolver situaciones comunicativas" como bien menciona Bieito en numerosas ocasiones. Creo que el estudio y utilización de esa lengua primaria y del Castellano son primordiales, pero creo que el aprendizaje de una lengua extranjera también lo es. Es más, bajo mi punto de vista,si fuera posible y por mi fuera, soy partidario de que se tuvieran que estudiar más idiomas, aunque fueran aspectos básicos y generales. Creo que la importancia que han adquirido hoy en día los idiomas en este mundo cada vez más "Globalizado" hace que el estudio y el conocimiento de lenguas , se haya convertido en un aspecto fundamental. De ahí que defiendo el trilingüismo, y que creo que no estaría de más el conocer alguna otra lengua extranjera en la medida que fuera posible aunque ya se que no es una tarea fácil, ya que hoy en día casi tenemos problemas para dominar esos 3 primeros idiomas. Pero creo que no estaría de más intentar conocer nuevos idiomas. Como bien se suele decir "el saber no ocupa lugar" y en este caso y bajo mi punto de vista, creo que tratándose de idiomas aún mas, ya que los considero mucho más importantes que muchas materias que se imparten hoy en día dentro de nuestro sistema educativo.
En resumidas cuentas, creo que este ha sido un buen texto, con datos muy interesantes y contrastados, y que al menos en mi caso me han hecho reflexionar bastante en ciertos aspectos relativos al tema lingüístico. Además, y por último, mencionar que estoy de acuerdo con el autor en otras muchas más aportaciones y opiniones que ha plasmado en este documento. Me ha parecido muy bueno y muy interesante.
Diego Miguélez Dintén
Estou de acordo con Bieto Silva na súa afirmación de que a lingua e a escola son dúas realidades que exercen entre sí unha influencia mutua.
ResponderEliminarAtopámonos nunha sociedade bilingüe, algo que nos fai especiáis e nos diferencia de outras sociedades, polo que debemos ter un dominio satisfactorio dos dous idiomas; pero tanto dende a administración autonómica como dende o sistema educativo, prestouse escasa atención a esta competencia bilingüe, como ben se explica no texto, co cal, por exemplo, a presenza do galego na Educación Infatil é insuficiente, coas consecuencias fatáis que eso ten para a lingua.
Resulta interesante o análise que fai sobre os fundamentos dun ensino plurilingüe. Estou de acordo en que o alicerce consiste en afirmar que o plurilingüismo é un feito positivo, para que, a partir de ahí, habilitar usos específicos para as outras linguas, sen esquecer que o galego é lingua principal do currículo, e o peso específico que ten o castelán no mesmo.
Podemos ser plurilingües dende o galego, como sociedade avanzada e culta debemos sentirnos orgullosos do que é noso, pero tamén ser conscientes de que hai máis, e que o coñecemento de outras linguas e outras culturas nos aportará unha maior riqueza.
Como din os meus compañeiros e o propio autor a escola e a lingua son dúas realidades dependentes entre si, e a importancia da escola como medio transmisor dunha lingua. Non só a nivel do currículo, senón tódalas vivenzas que ten un neno na escola xa que son tan importantes como as que vive na propia casa. E por iso é un medio de transmisión da lingua, non só o seu estudo, senón o seu uso en tódolos ámbitos. Por iso aínda que supostamente haxa varias asignaturas que se teñen que dar en galego como cc. sociais na realidade en moitos centros non se imparten nesta lingua. E non é o mesmo estudar a asignatura de galego, que estudar diversas materias en galego, e non so estudar, senón tamén expresarse en galego porque isto último é do máis importante, xa que moitos nenos hoxe en día teñen a competencia de ler e escribir correctamente en galego pero moito peor cando teñen que expresarse falando.
ResponderEliminarAcerca do obxetivo trilingüe que fala o autor que aparece no decreto 133/2007 e tódolos problemas que hai para conseguilo, e o que hai que cambiar como por exemplo, concienciar de que o plurilingüismo é algo positivo. Moitos rápaces na escolla ven a importancia de aprender unha lingua extranxeira como por exemplo o inglés ou o francés pero pola contra non valoran nada o galego, e é ahí meso onde hai que traballar, para que cambien esa idea, e que empecen a valorar o galego, e lle den incluso máis importancia aprendelo ben, que aprender tan ben outra terceira lingua. Hoxe en día que en moitos centros impoñen varias asignaturas en inglés, non só a propia da lingua, senón tamén algunas como educación física ou tecnoloxía, pareceré un erro xa que a maioría dos nenos ni tan sequera saben expresarse ben nin en galego nin en castelán e se pretende que o fagan ben noutra lingua máis. Isto o comenta o autor tamén diciendo que incorporar unha lingua extranjera con carga horaria esta ben, pero hai que saber ben cando se fai e sobre todo como se fai para asegurar o nivel das outras linguas impartidas que eu creo que é o principal problema na escola nos tempos que corren.
Alba Rumbo Rigal
Temos que sentidermos orgullosos do noso, cando tódolos cidadáns galegos pensen isto, non haberá problema. ¿Por qué os docentes non imparten as clases que deberían en galego? Porque non se sinten cómodos, e cando alguén non está cómodo pasa o que pasa...
ResponderEliminarEstou totalmente dacordo có autor, que defende o ensino plurilingue na nosa Comunidade pero que tamén sinala a enorme importancia que ten para unha lingua a sociedade fora da escola, que é o que realmente constitúe o poder da lingua. Eu síntome orgulloso de poder comunicarme cás palabras propias da miña lingua, de poder dicir "carallo" ou "non queres caldo? pois toma tres cuncas!" ou de saír fora de España e dicir que son Galego e contar cómo é a nosa terra de bonita! Pero todo isto para que a sociedade o poña en práctica, é verdade que como en toda revolución e en todo cambio, a escola é o elemento de poder máis efectivo.
Se algún día chego a unha escola, depende de min, senón...seguro que dalgún de vos!
David Pérez Martínez
A relevancia e conexión das verbas de Don Bieito e a evolución do traballo que se levou coa língua galega nos últimos 25 anos, a través da LNL e o desenrolo e modificación a través dos diferentes decretos, fai da letura do texto unha ponte entre a lexislación e a verdadeira aplicación das mesmas.
ResponderEliminarSendo base da transmisión do currículo, a "escola" e responsable do que se fai nela. Este poder que se lle outorga ven condicionado pola lexislación a que é sometida pola administración. Os avances dos últimos 25 fixeron que o galego tomase unha relevancia cada vez maior.
O problema das políticas levadas a cabo como resalta o autor é a medida das mesmas, a efectividade, o custo-beneficio de cada unha das iniciativas.
Se coma lingua se quere acadar a excelencia a través do plurilingüismo dos seus falantes que valorarán o beneficio da diversidade cultural,será necesario presentar públicamente referentes plurilíngües... o mesmo que os nenos idolatran heroes, os cidadans adultos necesitan dunha comunidade e expoñentes modélicos onde reflectirse... para acadar os obxectivos do plurilingüismo deberemos incidir en todos os estamentos sociais, dende a escola ate os medios de comunicación.
Só deste xeito a língua que se fale na escola non representará unha problematica para os planificadores.
Un texto realmente interesante, como todos os que lin ata o momento nesta asignatura. A verdade e que estas poucas clases que tivemos do Master xunto cos comentarios do blog e as lecturas que vou facendo, dan aínda máis fundamentación ás miñas ideas. Temos que ter moi claro o que defendemos, pero temos que ter moi claro tamén o porqué. Non podemos entrar nunha discusión con alguén e intentar levar a razón porque sí, xa que iso quitaríanola aínda que a tiveramos. Debemos saber rebatir a aqueles que estan en contra do uso do galego, intentar convencer a aqueles que non atopan as vantaxes de falar galego; saber defender o nóso con argumentos para que sexamos respectados e desvincular dunha vez por todas o feito de falar unha lingua ou outra con ter uns ideais políticos, xa que iso vai en contra, tanto nun caso coma noutro.
ResponderEliminarNin que dicir ten, que estou completamente dacordo co comentario de Gabriel sobre os políticos. En canto a eso, nada máis que engadir, sobran as palabras.
En canto ó texto en sí, gostaríame comentar varias frases que me pareceron claves logo de ler o mesmo (cito literalmente):
-Todos os cidadáns de Galicia deben ter un coñecemento satisfactorio dos dous idiomas, porque só desta maneira se pode facer efectivo o dereito a usalo.
-Apenas existiu unha auténtica planificación neste segundo nivel de decisións; o único indicador que foi sometido a algún tipo de control foi o dos "mínimos" fixados pola lexislación.
-Todos os galegos deben ter un dominio satisfactorio dos dous idiomas oficiais; por exixencia legal, pero sobre todo porque é nestas linguas nas que teñen que resolver a súa vida cotiá... a verdadeira garantía de liberdade lingüística.
-As linguas apréndense facendo cousas con elas.
-O estudo temperán dun idioma estranxeiro non é sempre garantía dunha aprendizaxe máis eficaz, e moito menos cando existen outras linguas de uso social das que o aprendiz se debe apropiar.
Para finalizar, que mellor que facendo referencia ó que se dí ó final deste texto. Debemos saír por un momento da escola (sen esquecernos de que é peza clave para a aprendizaxe das linguas) e botar unha ollada á sociedade galega, xa que é ahí onde hai que responder con claridade á aposta por unha competencia plurilingüe que non entre en conflicto coa permanencia do galego como lingua identificatoria desta,a nosa colectividade.
Texto interesante e de relevancia.
ResponderEliminarÉ ben certo, as escolas son as mellores "ferramentas" pra traballar o galego, pra transmitir de xeración en xeración a nosa lingua materna. Lamentablemente, a pesardes que a lexislación establece un mínimo de asignaturas que se deben impartir en galego, semella que é un simple anaco de papel, pois a maioría fan caso omiso, e a única presenza do galego son os libros de texto, ou nin sequera iso posto que se poden comprar os libros incluso en castelán (remitíndome ao que dixo Marta López no Gran Hermano)
Hai que defender un ensino plurilingüe, sí, pero non baseándose únicamente no inglés, pois é o que máis presenza ten últimamente na educación, que se empeñan en traballar máis coa lingua extranxeira por terdes "máis saídas"
Pra rematar, podo dicir que estou totalmente de acordo coa reflexión final que fixo o meu compañeiro Javier, temos que mirar de cara a sociedade, e o que se dá no seu entorno.
Rebeca Suárez Jorge
Todos coincidimos coa opinión de que a escola é un dos mecanismos que máis inflúen nos hábitos lingüísticos, de todas formas, non podemos caer no error de que os pequenos entendan o falar galego como un "castigo" da escola. Creo que o primeiro é a concienciación, que eles sean os primeiros que crean na nosa lingua. Como xa temos comentado, as novas xeracións son o futuro, e con eles o futuro da nosa lingua.
ResponderEliminarA intención de alcanzar uns obxetivos xa está implantado pola Lei de Normalización Lingüística, ahora sólo falta buscar un mecanismo para cumprila. Hay que regular e controlar moito máis. Non entendo como aínda podemos seguir escoitando escusas de "non me sinto cómodo", cando son os primeiros que teñen a opción de formarse para facer o seu traballo, e aínda se non fora así, teríanse que por al pilas, porque estou seguro que hai miles de docentes que pagarían por ter ese posto e sí cumprirían co seu cometido. Estou farta de que por sacar unha oposición se crea que xa se cumpriu o obxetivo e xa non queda nada por facer. É moi triste.
Coma ben dixeron os meus compañerios e non por ser menos, coincido totalmente nas idea que nos transmite o señor Bieito Silva no artigo sobre a relación entre lingua e escola, así como tamén na idea de que a administración educativa non fixo o necesario por garantir que se cumpran e acaden as competencias impostas pola lexislación. É dicir que non por moito impoñer que se impartan a metade das materias en galego e a metade en castelán, se non existe unha supervisión e se non se levan a cabo uns mecanismos de control non se pode garantir que os rapaces sexan competentes no terreo escrito e oral nas duas linguas sin deixar de lado o feito de que nos tempos que corren, as decisións sobre que linguas aprender, cando e como e sobre o seu papel escolar son tamén opcións sociopolíticas con consecuencias moi directas. É dicir que o tema que trata o autor no artigo resulta complicado porque implica , prexuizos, ideas políticas, sociedade, medios de comunicación, ideoloxías,valores, que son os axentes que inflúen na toma de decisións a hora de escoller ser ou non ser bilingüe.
ResponderEliminarPenso que sería conveniente concienciar os xóvenes e os non tan xóvenes da elección de optar por aprender diversas linguas para o propio desenrolo persoal e tamén na loita pola defensa do propio idioma
Como ben dixeron os meus compañeiros o artigo recordoume moitos dos conceptos que tratamos na aula con Goretti e serviume de repaso para o que está por chegar.
Eu tamén concordo con Bieito Silva e cos meus compañeiros que un dos grandes instrumentos para levantar a lingua é a escola.Pois, simplemente co feito de ollar cara atrás,parece que dos vinte e dous anos vividos a metade foron pasados entre as paredes das aulas. Desta maneira, é moi fácil matinar tamén que, cunha política lingüística axeitada, o galego tería un futuro máis ca consolidado.
ResponderEliminarNembargante, a realidade amosa unha política lingüística tardía e deficiente. Mais, por moi mellorables que me parezan os decretos, se tan sequera se cumprisen esas premisas, xa estaríamos falando doutros contextos. Pero, como ben di Bieito “na práctica mostrou unha potencialidade escasa, porque non se puxeron ao servizo os apoios necesario”.
Por outro lado, aínda que na escola o camiño percorrido polo galego foi escaso, ai que recordar que a mellora da súa presenza na administración foi notable, como así a diminución de prexuízos. Mais ,na actualidade, o debate da educación xa non é sobre o galego ou castelán, senón sobre unha ensinanza plurilingüe.
Pero, si algo me gustou deste texto, é cando Bieito, se refire a un dos criterios básicos para conseguir os obxectivos do decreto coa idea de que “O galego, como lingua propia do territorio e como variedade recesiva, debe ser a lingua primeira e principal do currículo”. Esta sería pois, a medida máis eficaz para lograr que o galego alcance o “status” que se merece.
Estou dacordo coa maioría dos meus compañeiros, que apostilar ao comentario de Emma, que di que non podemos caer no erro de que os rapaces entendan como un "castigo" o falar galego na escola. Por desgraza creo que os nenos ven, en xeral, a escola como un castigo. Xa vimos este tema noutra asignatura Función Titorial coa viñeta de Mafalda na que dicía: "Aprender fuera de estas cuatro paredes" e que reflicte á perfección o interese dos nenos pola escola.
ResponderEliminarO outro tema, que tamén e xa redundante é o asunto da inspección educativa que xa comentei tamén na entrada dos decretos, no decreto 124/2007 fíxase un artigo sobre o control por parte da inspección educativa, pero como ven di o meu compañeiro Lois, non se leva a cabo. De qué sirve prometer tantas cousas se logo non se ten nin o esforzo de levalas a cabo? Un exemplo claro de demagoxia.
A min paréceme lóxico que a maioria dos nenos pensen que a escola é un castigo, eu penseino e sigo pensando que así é. Mentres as metodoloxías non se adapten a cada aula e mentres os mestres non deixen de ler o que o libro dí (que para iso está escrito, non fai falla repetilo tódolos días)os nenos van aborrecer cada materia.
ResponderEliminarCreo que aprender ten que ser algo divertido co que sentirse realizado e orgulloso de facer día a día. Pero por exemplo para min, era un sacrificio diario que odiaba por culpa de ter moitas mestras prehistóricas que ainda mandaban escribir a lápiz...O peor é que esas mestras seguen no seu posto.
En canto a escola cambie a mellor (algo que a este paso non sei se os meus ollos verán)e as metodoloxías sexan as axeitadas e o tempo se aproveite como ten que ser, é máis que suficiente para adquirir as competencias comunicativas tanto do galego como da lingua extranxeira.
Está claro que a escola e unha das ferramentas máis poderosas para facer que unha lingua se valore moito máis, xa que é na escola na que pasamos gran parte da nosa vida, influindo en nos desde pequenos.
ResponderEliminarSexa en galego ou en calquera lingua, claro que os nenos ven a escola coma un castigo, como non o van ver os nenos se nosoutros mesmos a meirande parte das mañás, cando nos levantamos ás oito para ir a clase levamos calquera cara menos de agrado. Como ben di Diana, mentres empreguemos metoloxías obsoletas, esto non cambiará nunca, nin a escola, nin as ensinanzas superiores.
Para min o problema reflexao o seguinte frase "non todo o que reloce é ouro". Non nos podemos dar por satisfeitos con só leres os novos Decretos de 2007 ou 2010; senón que temos que esperar a coñecer e saber que eses novos cambios "para mellorar" sexan reais e exitosos. Mentres tanto nos estamos a creer un conto, unha nova historia creada polas administracións publicas para pensar vivir nun mundo cada vez mellor, aínda que a realidade sexa todo o contrario.
ResponderEliminarPor outra banda, ao igual que os meus compañeiros, e como ben dixo Diana, os nenos ven na escola unha cárcere na que van a cumprir un castigo. Isto débese en parte polas metodoloxías arcaicas e de mando que imperan na maioria das aulas galegas. É preciso que nestes novos tempos no que o galego estase a ver minorizado por outras linguas, o docente galego e, sobe todo, o nado en Galicia e que coñece "ben" o seu idioma, se preocupe por se formar e adquirir novas competencias que lle permitan nas suas clases poder facer unha mellor promoción do galego.
Nesta lectura que identifico duas partes como son o bilingüismo no caso do galego e do castelán e o plurilingüismo cando introducimos unha lingua extranxeira. Neste texto destaco duas frases que me chamaron a atención por riba das outras:
ResponderEliminar"pretender que cunha presenza escolar semellante do galego e do castelan, e sen outros elementos de corrección do desequilibrio social no que están, se pode acadar unha auténtica competencia bilingüe, unha valoración equiparable dos dous idiomas e unha opción sen prexuízos por un ou otro nas interaccións sociais, significa situarse nunha ilusión bilingüe que a realidade se encarga sistematicamente de contradecir" na que non nos chega so con clases de cincuenta minutos senon que debemos buscar ferramentas que potencien este bilingüismo.
E por outro lado "as linguas aprendense facendo cousas con elas" e sobre todo considero que aprendezaxes significativos nos que poidamos ver a utilidade do aprendido e que gracias a esa utilidade logremos consolidar ese aprendizaxe
Pablo Domínguez García
Está claro que lingua e escola están ben unidos, pois as dúas se influenzan mutuamente. E volvemos ó xa dito noutras ocasións: a escola é un mecanismo moi importante de transmisión dunha lingua, pero no noso caso, a pesar das melloras no sistema educativo nos últimos anos, se o gobernó non controla dun modo máis estricto o compromiso do cumprimento dos decretos por parte dos mestres de expresarse en galego nas clases, non se asegura a total formación se os alumnos ademáis non a usan no resto dos contextos da súa vida.
ResponderEliminarSe falamos sobre se é o vehículo máis importante ou non de transmisión dunha lingua, na miña opinión depende do caso, é dicir, nas cidades sí, pois é onde reside o maior número de habitantes castelanofalantes, e no caso dos lugares onde hai máis galegofalantes non tanto, pois o entorno e a familia son moi importantes á hora de transmitir o uso dunha lingua.
Este texto comeza e remata de xeito espectacular. Lamento non telo lido cando me puxen diante dos decretos...
ResponderEliminarEste autor dache una visión moi ampla do contexto real e aborda os problemas de xeito sincero e constructivo. Non se queda na detección do problema, vai máis aló e aporta o seu gran de area.
Para min, texto imprescindible que todo galego/a ten que ler.
" Un idioma [...] é un instrumento de comunicación social contruído por unha comunidade de falantes cunha determinada historia [...] que o fai depositario dun determinado valor no mercado social, que é o do pobo que o fala e co que se identifica".
Gustaríame engadir que o valor dunha lingua tamén llo da a xente que o intenta aprender, pero que non o farían de por si se ésta non fose valiosa. Nembargantes, unha grandísima definición que bastaría soamente para facer un artigo.
Aparte do percorrido que fai e das relacións que che fai ver, engade unha serie de propostas das que destaco:
- A base e filosofía común, á hora de planificar, do ensino-aprendizaxe das tres ou catro linguas que propón o sistema educativo.
Argumenta que aínda que as linguas sexan diferentes, o xeito de aprender do suxeito é o mesmo e isto debería ser moi significativo de cara o planteamento inicial.
- "Hai que responder con claridade á aposta por unha competencia plurilingüe que non entre en conflito coa permanencia do galego como lingua identificadora..." xa que é sinónimo de sociedade culta e avanzada.
Está ben interesante o texto proposto por Bieito Silva. A afirmación coa que el comeza creo que é acertadísima. “Lingua e escola son dúas realidades que exercen entre si unha influencia mutua: alingua sobre a escola, por ser o intrumento que vehicula as interaccións que se producen no seu seo, e a escola sobre a lingua, no sentido en que é a institución na que reside a responsabilidade central da alfabetización comunitaria, que é primariamente lingüística.” Esto articula dunha maneira excelente o que a continuación nos expón.
ResponderEliminarEncádranos primeiro o contexto do galego. Vemos que hai moitas conclusións negativas, que xa coñecíamos da clase ou do simple feito de levantar a cabeza, mirar arredor de nós e ver no ambiente no que vivimos. Isto pode parecer desolador, pero na miña opinión é un bo paso para comezar a facer as cousas ben. Sabemos, como expón o autor, que houbo unha carencia en todo o relacionado coas políticas lingüísticas, e darse conta diso e poder enumerar case todos os erros é un bo punto de partida cara a evolución.
En contraposto do aspecto negativo, encontramos as propostas do autor para encarrilar un bo ensino plurilungüe en Galicia. De entre elas, quédome coas seguintes tres:
1) O plurilingüismo é positivo: creo que na cabeza de ninguén debería ter cabida o pensamento de que o plurilingüismo é negativo. Na miña opinión é un aspecto moi enriquecedor e, como se comentou nalgunha clase, as persoas que saben varios idiomas son máis receptivas a aprender outras linguas novas, polo que creo que todo son vantaxas.
2) O uso do galego no currículo debería ser descompensado, descompensado a favor do galego xa que como se indica no texto, se o galego é a lingua que menos se fala, haberá que nivelar a balanza favorecendo certos aspectos de cara á súa supervivencia, crecemento e consolidación.
3) Renovación dos enfoques na didáctica das linguas: claro está que si ata agora os enfoques que se lle deron a este tipo de ensinaza non funcionaron, haberá que plantexarse a posibilidade de reformalos ou cambialos por completo. O problema é que a todo cambio se lle ten medo, e os cambios bruscos non son ben acollidos polos políticos, feito que de seguro vai retrasar unha mellora neste aspecto.
Xa para rematar, salientar algunas aportacións de compañeiros que me pareceron interesantes:
-É imprescindible defender o galego e facelo con argumentos (Javier Sordo).
-Se o galego se ve coma un castigo, ó igual que ás veces se ve o feito de ir á escola, non vamos avanzar (Tulio).
Repetir o que concodo cos compañeiros, estou dacordo co autor Bieito Silva. Nos meus tempos de EXB si as clases foran en galego, e o chegar a casa os meus pais me falaran castelán oagora mesmo a realidade non só na miña casa se non na todos os galegos sería totalmente diferente. Poñerei un so exemplo, Os pais que son nados noustros paises e que casan eiqui na nosa terra, cun home ou muller, os seus fillos aprenden na escola a lingua mais empregada neste caso o castelán, e un pouquiño de galego (que nmagoa o de pouquiño), pro o chegar a casa os pais/nais non queren que o seu fillo so fale unha lingua, xa que entre outras cousas imaxino que quererán que cando visiten a avós quereran que se entendan nunha lingua en común e para os nenos e moito mais sinxelo aprender.
ResponderEliminarE aqui onde continuo, en canto a importacia da escola como o lugar axeitado para que os rapaces aprendan.
Por último destacar o tema dos decretos, deberían facer que se cumpriran que para iso se aproban...
Por un lado decir que concuerdo con que la escuela es institución muy importante e imprescindible en la transmisión de una lengua. Pero de ahí a decir que es la más importante... Pienso que ahí caemos en el error en el que muchos contemporáneos nuestros piensan. Me refiero a que el niño tiene que aprender todo en la escuela y no es así. En mi opinión, la institución más importante en la educación, transmisión de valores, cultura y lengua es la familia. No obstante no debe depender solo de ésta dicha tarea.
ResponderEliminarVolviendo a la temática del libro, es muy importante trabajar en el currículo en favor de la lengua. Los avances en los planes lingüísticos escolares están siendo buenos pero hay que seguir con ese afán. Es una tarea continua y que depende de que todos los componentes de la educación y la sociedad estén involucrados.